عشق تنها

یک نفر آمده که توی تنم جان شده است
آبرو و هدف حضرت انسان شده است

قحطی عشق وغزل توی هوا میپیچد
آمده،خنده کنان یوسف کنعان شده است

دارد از روی دلم پوشیه برمیدارد
دُخت قاجارام و او ...عین رضا خان شده است

شعر میخواند و من،دست و دلم میلرزد
توی قلبم چقدر عشق فراوان شده است

چتر را روی سرم ...روی سرش می لغزد
شعرهای که شبیه نم باران شده است

عشق میبارد از این شال و کلاه انگاری
زیر شالش دو سه خط معجزه پنهان شده است

آااای مردم بنویسید هنوزم ته خط
یک نفر با سبد عاطفه درمان شده است

کاش این جاده تا‌.... کوچه یِ مان راهی نیست
و خداحافظی....و مرگ.... چه اسان شده است