تازیانه زایش

1

اشک ِ سرخم

چراغان می کند هر شب

تمام ِ جاده های حسرت را

تا نوری باشد

گذرگاه بودنت را

2

کاش عقربه ها می شکست

ثانیه ها می ایستاد

زمان می مُرد

آن لحظه ای که

من و تو بودیم و دیگر،

هیچ...

3

در عمق ِ چاه ِ چشمانت

سیاه چاله ای ژرف،

بی تعادل ترین

فریاد هایم را

با تازیانه ی زایش ِ درد

به ورطه ی بی انتها ئیش

می کشاند...

4

در جاده ی شوم ِجدایی

شلاق ِ زایمان ِ غم،

نشخوار می کند

 تمام غرورم 

و اعتیاد ِ انزوایم را

در افق دیدگانم،

می کاود و

 عریانی ِ نبودنت را

در عمق ِجاده ی تنهایی ام

به رخ می کشد...

زیبا آصفی(آمــین)13/اسفند/90