نقطه

وسعت تنهایی ام یک نقطه است
تا کمی جنبیده ام افتاده ام
از همین نقطه به سمت پرتگاه...
بار الها درد تنهایی از این مردم بگیر
نقطه ای دیگر بده
چون که من یک بی قرارم
دیگران چون در سکوت...
جای تنگ و روح بی تابم ببین!
من به دنیا آمدم تنها برای یک سقوط
وسعت تنهایی ام یک نقطه است
قد ردّ قطره ای بارانِ در طوفان اسیر
حال بی حالم خدا داند فقط
ای خدا این قطره از اشک تو نیست؟
آرزوهایم شبیه نقطه هایی مبهمند...
چون توان خلق تصویرم نیست
کل دنیایم سیاه است و سپید
رنگ نیست
دیده ای آدم به وقت وصل دارد زمزمه در دل به شوق
در من این آهنگ نیست
هر کجا منزل کنم من جایگاهم نقطه است
مرز جانکاهی است اما
مرز بی مرزیست این نقطه برای غصه ها
و برای میزبانی کردن از شب های سرد

با دوباره مثل یک شمع شدن

سوختن....آب شدن! 
نقطه دنیای من است.........!