درعرش همان بودم و در فرش همينم

تقدیم به استاد فرزانه ترمک بزرگوار

درعرش همین بودم و در فرش همينم
دنبالِ بتي لاله رخ و ماه جبينم
ديوانه يِ چشمانِ سياه تو نبودم
در روشنيِ چشمِ تو ديوانه ترينم
در ميكده و دِيرِ تو يا دوزخ و جَنَّت
پيوسته پيِ ابروِ پيوسته خَمينم
من در كِش و قوسِ قَزحت رنگ به رنگم
من با خَمِ زلفينِ تو پيوسته قرينم
در گرد و غبارم همه در خواب خمارم
دنباله ی دامان تو بر روي زمينم
اين محسن اگر حُسنِ تو كم گفت ، ببخشا
در عرش همین بودم و در فرش همينم
م مهر