« نخستين وزير »
به صحرای جُحفـه4 ، به خُـم غدیـر
علـي (ع) شد بر افراد حقگو امیـر
به گفتـار آن خاتم المرسلـین ( ص)
ولـی خـدا شد ، در آن دارگیـر
چو آیات حق ، بر محمد (ص) رسید
علـي (ع) شد به آیات قرآن بصیـر
محمد (ص) بر آن مسلمیـن خطبه خواند
بگفتـا علـي (ع) بر شـما شد کبیـر
زِ حـق آیـه آمـد به پیغـمبرش
علـي (ع) شد بر آن چون نخستین وزیـر
محمـد (ص) که شـد خاتـم انبیـاء
به دینـش علـي (ع) را نـمودش مشیـر
پیـمبر(ص) ،علـي (ع) را معـرف بشـد
که در مسلمیـن است ، روشن ضمیـر
بیـا ای مسلمـان با عـدل و داد
مساوات دین از علـي (ع) یاد گیـر
علـي (ع) تا هدایـت گـر خلق شـد
هدایـت نـمود آن به بُرنا و پیـر
بیـا ای هنرمنـد با اعتقـاد
طریـق هدایـت زِ امـرش بگیـر
علـي (ع) فاتح قلعـه ی خیبر است
که خیبر گشـا بود و مـردی دلیـر
به امـر خدایـش علـي (ع) جنگ کرد
سِـمت2 دادنـش زآن خداونـد ، شیـر
به علم وعمل ، این علـي (ع) عالم است
که مـی بود بر جملـه امـت دبیـر
خداونـد دانـای بر خلـق خـود
علـي (ع) را بدانـست دانـا منیـر
علـي (ع) با خـدا بود و ترسـی نداشت
نه از آدمـی و نه از نـره شیـر
زِ صـوت و صدايـش ، زميـن پـُـر شـده
همـه كـوه و دريـا و دشـت و كويــر
علـي (ع) حرص بـر نان دنيـا نـداشت
علـي (ع) داد نـان ، بـر يتيـم و اسيــر
علـي (ع) داد انگشتــري در نمــاز
زكاتـي به سـائل3 ، كه بـود آن فقيــر
علـي (ع) عالـِم علم ديـن بـوده است
نـه در جهـل بـوده ، نـه مـردي شريــر
علـي (ع) قـدِ4 عمـرش قناعـت نــمود
نَـزَد تكيـه بـر تاج و تخـت و سريــر
حقيقـت كه در كل ديـن حاكي است
خـدا ديـد علـي (ع) را ، حقيقـت پذيــر
علـي (ع) والـي مـُلك ايمـان بُــوَد
بـه ايمـان و ديـن مـبيـنش ، مديــر
علـي (ع) را بـبيـن عالمـان گفته انـد
كـه در راه دينـش ، بُـوَد بـی نظیـر
بـرادر بيـا همـره آن علـي (ع) شـو
بـه راه علـي (ع) باش ، در آن مسيــر
حسـن اين صفـات علـي (ع) را شـمرد
تمامـش كه نـتوان شمـرد ، اين حقيــر
٭٭٭
1- جوان 2- لقب - مقام 3- گدا 4- در طول 5- صوت- نغمه 6- جانوري درنده 7- زُمخت 8- بود