تشریف شباب

 (تشریف شباب) 
دوش رفتم به در میکده با حال خراب،
تا مگر سبحه پذیرند به یک جام شراب!
دست بر سینه براندند که اینجا نبود،
جای هر بی سر و پایی که اسیر است به خواب!
دیده باید که بشویید گر این جا بشوید،
قسمت بی خبران نیست، شود جرعه ناب!
شست رویی بکنید و به خرابات شوید،
تا که آلوده نسازید خود این دیر خراب!
گر که خواهی برسد اذن به دیدار صنم،
جوهر جان بنما پاک به یاقوت مذاب!
خرقه تردامن و سجاده شرابین بنمای،
که وضوء نیست به آبی که بود خون تراب!
پاک جان گرد و خود از چاه طبیعت برهان،
آب بنمایدت این دهر و بود عین سراب!
به بهاران چو رسی هر دو جهان تارک شو،
ساغر خویش مبینا که تهی از می ناب!
عاشقی بحر عجیب استی و رهرو باید،
غوطه ور گردد و هر گز نشود او از آب!
"عارف"ا دست از این نکته پرانی تو بکش،
سر پیری ست برون شو تو ز تشریف شباب!
غلامحسین خورشیدی(عارف)
97/3/9