عشق یعنی

درودی دوباره بر شما جناب رمضانی عزیز
دیگر بار ازخوانش شعرتان لذت بردم؛ اما گرامی چون می خواهید شعرتان بررسی و نقد شود نکاتی عرض میکنم، امیدوارم ببخشایید
ولی برایم روشن نیست، چرا عشق را به سگی هار تشبیه کردی و شیوه ی جفتگیری سگها ، که در مقایسه با عشق تعابیر نامناسب است بیماری هاری در انسان و حیوانات خوشایند نیست عشق یک مرتبه ی والاست و بحث جفتگیری هم نیست چیزی فراتر و خوشایند است؛دراینجا که عرض کردم به نظرم موفق عمل نکرده اید اما در بعضی جاها مانند:(عشق یعنی بشنوی حرف دوستت دارم از زبان کسی) و باز استفاده نادرست از کارکرد فعل است ، سکوت کردن داریم اما سکوت خوردن ندیده ام و جای تامل است هر تغییر در ساختار معنایی و هنجارشکنی ها باید به زیبایی شعر بینجامد اما باز هم می گویم شعر زیبایی بود

سلام و عرض ادب

رمضان بر شما مبارک طاعاتتان قبولِ حق

شعر ِ زیبا و ارزشمندتان گرایش به شیوه ی مکتبِ ناتورال است نه پُست مدرن . هر مکتبی ویژگیِ بارزتری برای خوددارد مثلاً پست مدرن ها پوچ گراهستند و خداراانکار می کنند . لطفا در بکارگیری ِ عنوان ِ شیوه ها بیشتر دقت کنیم . صادق چوبک نماینده ی آثار ناتورالیسم است .


سرافراز بمانید و شاد .

سلام و عرض ادبی دوباره
بنا بر رسم معهود،
غزلی نه بیتی-با ساختاری جذاب که در عین استقلال معنایی هر بیت- انسجام کلی عالی ای دارد.
ابیات اول و دوم زمینه سازی هایی هستند برای بیان یک اتفاق-انگار شاعر قصد غافلگیری مخاطب را دارد.این فضاسازی های آگاهانه برای نیل به مقصود-در کنار ردیف بدیع\\\"کسی\\\" تقویت می شوند و مخاطب تا پایان اثر ضمن درگیر شدن با پیچ و خم شعر،در تکاپوی ذهنیست که این معنای غریب را بیابد.
مطلع غزل جنجالی شروع می شود و انتخاب واژگان مصرع اول نهیبی ست به دنیای خواننده.همه ی انسان ها قسمتی از دنیای واقعی را در ذهنشان جدا می کنند که در حقیقت کاملا منحصر به آنهاست و کسی هم نمی تواند به آن وارد شود.خیلی از قوانینش با بیرون فرق دارد و برای همین،شاید وقایع آن،برای خودمان هم قابل تفسیر نباشد.لذتبخش بودن خلق هنری مربوط به همین دنیای ذهنی ماست،چرا که هنرمند جهان خودش را روی اثر باز آفرینی می کند،و درون متلاطمش آرام می گیرد.
\\\"عشق کیمیای دور از دستی\\\"است که همه به نوعی دنبال آن هستند.البته بستگی دارد آن را در چه چیزی می بینند.همین حرکت به سوی هدف،یا به بیانی بهتر صرف سرگرمی با مسیر است، که به زندگی معنا می بخشد و گرنه زنده ماندن یک مرگ تدریجی خواهد شد.
گزینش واژه ی کیمیا هوشمندانه است.دانشمندان قدیم در علم کیمیا تبدیلات فلزات و کانی ها را بررسی می کردند که والاترین هدفشان هم راهی برای به دست آوردن طلا از مس بود،که به لطف علم جدید می دانیم چنین امری امکان پذیرنیست...در اینجا کیمیای ناممکن عشق،آفتی شده است در جهان کسی(که خود راویست)در حقیقت کیمیای عشق نمادی از نرسیدن های زندگی ماست که از قضا معنا بخش آن هم هستند!
در ادامه تفاسیری از عشق را داریم که به نظرم سکوت را خوردن بسیار عالی بود.
(البته در مصرع دوم بیت 2زیباتر بود اگر رای مفعولی فعل شنیدن حذف نمی شد.که البته بادرست خواندن آن،نارسایی معنایی احساس نمی شود.)

اوج شعر بیت سوم است.همان طور که عرض کردم هدف محوری،دنیای درونی راوی و هم چنین دید کاملا اگزیستانسیال ابیات پیشین،مقدمه ایست برای این قسمت...سگ ولگرد!
از بهترین داستان های صادق هدایت،نابغه ی ادبی معاصر.سرگذشت سگی از نژاد اسکاتلندی به نام \\\"پات\\\"که در ناز و نعمت پیش خانواده صاحبش زندگی می کند.اما وقتی به دنبال هوسی بی حاصل(در لباس عشق)می افتد روی سکه بر می گردد(یک لحظه سرمستی در ازای عمری سرگردانی) و با گم کردن صاحب می شود سگی ولگرد در خیابان های ورامین...هدایت در این داستان خاطرات گذشته ی پات را در جریان بیان حسرت های او طرح می کند.همبازی بچگی پات برادرش بود با گوش های بل بلی اش.بزرگتر که شد پسر صاحبش و سومین هم عشق بی حاصل و مایه ی تباهی(تغییر نمود های هدف یا همان عشق).
اما هدایت به نوعی جهت هدف را هم موثر می داند و می توانیم این طور تفسیر کنیم که طی مسیر عشق هم مراتبی دارد.گاهی هوسی داریم در لباس عشق.روزی بین این همه سنگ و کتک که حواله ی پات می شود،مردی او را نوازش می کند و پات هم به خاطر تداعی گذشته اش به دنبال ماشین او آن قدر می دود که می میرد.این مرگ دقیقا حاصل عشق نا فرجام او برای بار چهارم است.این است که شاعر می گوید:ابتدا انتها سگی ولگرد،سر در آورده از رمان کسی

 خط خطی های گنگ فال قهوه،همان سرنوشت نامعلوم ماست،که سعی داریم آن را بسازیم و لااقل تکلیفش برای خودمان روشن شود.(در پی درک فال قهوه ی خود،زل زدی... یک پیشنهاد)
بیت پنجم یکی از زیباترین تصاویر این شعراست.با دعا با سلام با فریاد.که منجر به بوسه عشق می شود!باز هم ردی از اصالت وجود را می بینیم.
 تعاملات خالق اثر با آفریده اش کاملا دو طرفه است.هنرمند اثر را خلق می کند و می تواند در پایان خودش را در آن جست و جو کند.خیلی از لایه های پنهان ناخودآگاه در آثارمان نمود عینی پیدا می کنند.این است که در بیت ششم خودکار(نماد خلق اثر)با آفریننده حرف ها دارد.
اندیشه های شاعر مثل باران اسیدیست(چه تشبیه بدیعی)که عصیان آن گریبانگیر خودش می شود.معمولا اندیشیدن مایه ی تردید ست اما این تردید و کمی پریشانی، بسیار عمیق تر از آرامش ساحل جهل خواهد بود.
پایان بندی اثر قابل تحسین است،چون ریشه در وقایع پیشین دارد و ساختار را کادر بندی کرده است.
این اثر به خاطر انتخاب آگاهانه واژگان،اصالت تعابیر و ریشه دار بودن افکار سراینده،قابل تفسیر از مناظر مختلف فلسفی و روان شناختی است.
سپاسگزارم برای خلق این زیبایی

ا************ا
وزن دوری است با نیم مصرع های،فعلاتن مفاعلن فعلن(رکن اول می تواند فاعلاتن هم باشد)
در اوزان دوری(ارکان متناوب است.وزن در نیم مصرع ها تکرار می شود.) هجای پایانی نیم مصرع های اول مانند پایان مصراع همیشه بلند در نظر گرفته می شود و بنا به اختیارات می توان آن را به صورت کوتاه و یا کشیده هم بیاوریم،این کار خللی بر وزن وارد نمی کند!
مثال:
مفتعلن فاعلن مفتعلن فاعلن
 صبح بر آمد ز (كوه)* چون مه نخشب ز چاه   
ماه بر آمد به (صبح)* چون دم ماهی ز آب
خاقانی
*هجای کشیده در پایان نیم مصراع
ا*************ا
مانند همیشه بسیار لذت بردم دوست عزیزم
پوزش می طلبم به خاطر اطاله کلام
امیدوارم همچنان بدرخشید و در اعتلا
دست مریزاد
در پناه حضرت دوست/

سلام و درود بر شما .فرا رسیدن ماه مبارک رمضان بر شما تهنیت باد .
غزل زیبایی را از دفتر احساستان خواندم .
بعد از تعریف ، چند نکته به ذهنم رسید که خواستم بگویم .
یکی اینکه قافیه استکان دو بار در شعرتان آورده شده است و جز ردالقافیه نیست . لبان هم جمع لب ها هست . در دو جای شعرتان هم دیدم که جمع بستن عامیانه بود .
آیه خواندن هات ...آیه خواندن هایت
اندیشه هام ....اندیشه هایم
که آوردن آن در غزل جایز نیست .اما الان زیاد باب شده است .
دوست دارم توضیحات شما را بخوانم .