مرگ شمع

الله جمیل و یحب الجمال
سلام و درود خدا بر همه شاعران زیبا نگار که هر جلوه زیبای خدارا می بببند ونگارند!
باتوجه به اینکه در حال مسافرت هستم و از سویی هر دو بزرگوار شدید برایم محترم هستید و بسیار عزیز .. وباز با توجه به اینکه هر دو شما گرانمهر ان را بسیار فهیم و با سواد می دانم لذا
تمنا دارم ... اختلاف حاصل را در خصوصی به عنوان دوفرد متمدن و باشخصیت حل و فصل نمائید و نگذارید شبهه حاصله را شیطان رجیم در آن جولان دهد! و باعث تنش و جدایی گردد.
زنده باشید به عشق
خادم شما مدیر سایت شعرناب
سید حاج فکری احمدی زاده (ملحق)

الله جمیل و یحب الجمال
سلام و درود خدا بر همه شاعران زیبا نگار که هر جلوه زیبای خدارا می بببند ونگارند!
باتوجه به اینکه در حال مسافرت هستم و از سویی هر دو بزرگوار شدید برایم محترم هستید و بسیار عزیز .. وباز با توجه به اینکه هر دو شما گرانمهر ان را بسیار فهیم و با سواد می دانم لذا
تمنا دارم ... اختلاف حاصل را در خصوصی به عنوان دوفرد متمدن و باشخصیت حل و فصل نمائید و نگذارید شبهه حاصله را شیطان رجیم در آن جولان دهد! و باعث تنش و جدایی گردد.
زنده باشید به عشق
خادم شما مدیر سایت شعرناب
سید حاج فکری احمدی زاده (ملحق)

بسم الله الرحمن الرحیم

بی سلام بر شما دهانتان گِل بگیری خوشتر

سلام به برادران و خواهران بی خبر و ارجمندم که حاشاغیرت تاییدگر ِ این شعر که بدانید باخبر باشید این شعرهزل بدزبان دراعتراض به من خواهرتان هموطن تان هم کیش تان توسط این پروفایل(صُبی) نوشته شده است . که از سفر و بی اطلاعی ِ مدیرسایت دارد نهایت ِ سواستفاده را می برد این چنین .


اولاً که صُبی با ضمه ی صاد از دینی به دینی برگشتنِ مدام را است که این تعریضیه در پیِ توهین های جسورانه و مکرر ِ خودِ شما در شعرها و نظراتتان به اشعار شاعران به خداو پیغمیر(ص) و امامان معصوم (ع) با برانگیختن ِ سوالات شبهه مدارِ بی سند در اذهانِ جمع بود و ربطی به صابئین و فِرَق نداشت که اینگونه زشتنگار گشته و از خدا که نمی ترسید وجدان را هم زیر پایِ تکبر دارید .
ثانیاً که :
خدا جواب گوی تان خواهد بود یقین که شرم راخورده اید و حیارا قورت داده اید . ان چه نوشتید ایینه ی تمام نمای ذاتِ خودتان است و بس .

و یقین عمربن خطاب در سیلی زدن به زهرا (س ) دست تورا قرض گرفته بود انگار که ببینم شما نبودی مرا به زبان تمجیدیِ حال به هم زنتان در تمام ِ نظرات ِ پیشین تان استادم استادم مهربانم مهربانم خطابم میکردید؟؟؟؟ !!!!!!! حالا چه شده که اینطور خدانشناسانه اباطیل مینگارید ؟؟؟؟ من و هر مردم کدام کارِ شما را باورکنند؟؟ استادم استادم دخترم دخترم نمیدانم ماه بانو نوشتن هایتان را یا بی واهمه تهمت نگاری هاتان درین هزل ؟؟؟ !!!!

حاشاغیرتتان که کُل ارض کربلا کل یوم عاشورا .........

وَ وَیل لکل همزه لمزه

راست گفته اند پیشینیان گوهرشناس که آن کسی را که میگوید مهربانم من آزارم به یک مورچه هم نمیرسد را درحالت عصبانیت اش و دلخوری اش ببین که چگونه دست به قتلِ روح ها میزند !!! شما نمونه ی بارزشید بااین شعرنماتان .

و اینکه حتی اگر این شعرنمای آلوده به هذیان از روی احترام به ازادیِ بیان هم تایید برصفحه ی سایت بودن دارد بازهم نهایت ِ ظلم است انتشارِ آن .

بازهم میگویم گرچه بخشیده بودمتان و پاکش کرده بودم توضیح مستندم درباب مطلب توهینی تان راجع به جوهربودن خدا !!!! ولی اینبار دیگر نه که به خداوامیگذارمتان که صبر من هم حدی دارد .

به طلا باید نوشت تک بیت آن سیدِ شریفدل را که :

چه باکم که فلانی بَدِ مرا گوید
قفس نشین همه را راه راه می بیند

وبه قول مولایم امام حسین (ع ) که اگرتمام دنیابر علیه ام زلزله ی قضاوت برپادارندو قیامت شود چون قرآن هست مراکافی ست .

خداصبرم دهد براین همه دلشکستن ها .

سلام حضور مدیر ارجمند سایت

متن پیام پاک شده :


نخست اینکه سلام اولِ کلام است و سلام را در پایان آوردن بدعت است مگر اینکه هم در اولِ کلام و هم در پایانِ آن بیاورید . قبلاً هم عرض کردم که لطفاً از ایجادِ پرسش های شبهه مدار و اختلاف پذیر به هر روش در سایت علمی ادبی فرهنگیِ شعرناب خودداری فرمایید که تخلّص صُبی که انتخاب شده است شاید برای عموم نامفهوم باشد ولی نه برای همه .
اگر اعتقاد به آیینی را به هر علّت ندارید به خودتان مربوط است ولی حق توهین به آیین انسان های دیگر را به هیچ وجه ندارید . چه در شعرهاتان چه در نظر نوشتن هاتان .
خداوند یگانه است . عرَض نيست ، جوهر نيست ، حالّ در چيزي نيست .
توضيح برخي مقدّمات براي پاسخ به اين سوال در فهم درست پاسخ تاثير گذار است. الف) ماهيت يعني پاسخ به سئوال از چيستي شيء(1) به عبارتي ماهيت يعني تعريف و تعيين حد و تمييز اشياء از يكديگر. در حقيقت، ماهيت يك مفهوم ذهني است كه از تحليل ذهني يك شيء در ذهن پديد آمده است.(2) امّا اين كه مي گويند اشياء به جوهر و عرض تقسيم مي شوند همان تحليل عقلي است كه از نظر چيستي اشياء در ذهن نقش مي بندد.(3) و إلا در خارج اشياء اين تقسيم ها را ندارند و ذهن است كه به اين تحليل دست يافته است. ب) جوهر و عرض: اگر ماهيت بخواهد در خارج موجود شود يا اصلا موضوعي ندارد كه در آن ايجاد شود مثل جسم كه به هيچ چيزي به عنوان موضوع نياز ندارد و موجود شده است ـ يا اگر هم موضوع دارد، خود آن موضوع به جوهر نيازمند است. مثل صورت هاي گوناگون جسم (جوهر) كه در صورتي محقق مي شوند كه موضوعي بنام ماده (به عنوان تكيه گاه و موضوع) وجود داشته باشد، و در عين حال اين موضوع هم به اين صورت ها نيازمند است. اين ماهيت جوهر ناميده مي‌شود. اما اگر ماهيتي كه در خارج محقق مي شود در موضوعي ايجاد شود كه آن ماهيت (عرض) بي نياز و مستقل از آن نيست، ولي در عين حال آن موضوع مستقل و بي نياز از آن ماهيت است. اين ماهيت نيازمند به موضوع عرض خوانده مي‌شود. مثل رنگ كه نمي تواند در خارج ايجاد شود مگر اين كه موضوع و تكيه گاهي مثل جسم داشته باشد و در عين حال جسم در تحققش به رنگ نياز ندارد.(4) نكته اي مهم اين است كه بحث جوهر و عرض مربوط به مطلق موجودات نيست، بلكه مربوط به قسمتي از موجودات است، كه عبارت است از موجودات ممكن كه داراي ماهيت هستند. پس واجب الوجود كه ماهيت ندارد. نه جوهر است و نه عرض.(5) ج) محل: محل به معناي عام، عبارت است از: 1. متعلق 2. موضوع 3. محل (به معناي خاص)1. متعلق مثلا در مورد انسان، بدن، متعلق نفس است.2. موضوع: مثلا در مورد انسان، جوهر (جسم) موضوع است، كه اعراض در آغوش آن تحقق مي يابند و خود بي نياز از آن اعراض است.3. محل (به معناي خاص) جايگاهي كه در وجودش بي نياز از حال نيست، يعني صرفا يك جايگاه و محل است. مثلا ماده كه صورت هاي نوعيه در آن حلول مي كنند (مثل صورت هاي مختلف يك سيب از ابتداي رشد تا كامل شدن) محل براي آن صورت ها است و در عين حال بي نياز از آن صورت ها (حال) نيست.(6) د) خداوند حدّ ندارد: (ليس لذاته حد) هـ) خداوند ماهيت ندارد: يعني خداوند ماهيتش همان خودش است و مانند غير خود، قابل تحليل عقلي به جنس و فصل يا جوهر و عرض نيست. به اين صورت كه براي او يك وجود و يك ماهيت تصور كنيم و بگوييم اين وجود جنسي دارد و فصلي، و يا بگوييم اين وجود جوهر دارد و عرض . به صورتي كه نبود هر يك باعث مي شود كه اين ذات در خارج موجود نشود، اگر خداوند هم چنين خصوصياتي داشت لازم مي آمد به اين اجزاء نيازمند باشد.(7) د) خداوند واجب الوجود است. يعني:1. نمي توان نبودن را براي او تصور كرد (وجود محض)2. داراي همه كمالات وجود است.3. اين كمالات بايد كامل ترين و تام ترين و بدون هيچ نقص و محدوديتي باشند.4. وجود همه اين كمالات براي او ضروري است و در هيچ زماني نيست كه فاقد ذره اي از آن كمالات باشد.5. اين امور واجب وكمالات لايتناهي همگي از وجود خود او است و از غير گرفته نشده است. حاصل اين كه، واجب الوجود، واجد تمام صفات كمال من جميع جهات است.(8) با اين توضيحات روشن مي شود كه خداوند:1. جوهر نيست: زيرا جوهر مربوط به بحث ماهيت و ممكنات است در حالي كه خداوند ماهيت ندارد. بلكه يك وجود واجب و بدون حدّ است. علاوه بر اين كه جوهر نيز خود ماهيت دارد. يعني مثلا جسم كه يك جوهر است براي خود حدّ و ماهيت دارد. آيت الله حسن زاده آملي در كتاب كلمه العليا در توقيفيت اسماء در جوهر نبودن خداوند اين گونه مي فرمايندكه: جوهر داراي دو صفت كمال، يكي وجود و ديگري استقلال است، كه هر دوي آن را خداوند دارد. ولي همين جوهر دو صفت نقص هم دارد، يكي حدّ وجودي (مرز وجوديِ) آن است و ديگري ماهيت است. در حالي كه خداوند نه حدّ دارد و نه ماهيت.(9) علاوه بر اين كه گفتيم بعضي جواهر در تحقق خارجي شان نياز به موضوع دارند، ولي خداوند واجب الوجود و بي نياز از غير است.2. عرض نيست: زيرا اولا عرض هم مربوط به بحث ماهي
ت و ممكنات است ثانيا عرض يك وجود وابسته و رابطي به غير است. يعني تا محل، تكيه گاه و موضوع برايش فراهم نشود، تحقق خارجي نخواهد يافت. در حالي كه خداوند واجب الوجوب است او است كه به همه چيز هستي و قوام مي بخشد و خود در عين حال به چيزي نياز ندارد (قيّوم علي الاطلاق). خلاصه اين كه خداوند قيوم است لذا رابطه او با غير يك طرفه (رابطه اشراقيه) است يعني فقط از او به غير افاضه وجود مي شود نه رابطه دو طرفه (رابطه مقوليه)، زيرا رابطه مقوليه از سنخ ماهيات است و ماهيت يا جوهر است يا عرض اما رابطه اشراقيه از سنخ وجود است كه همه صفات به آن باز مي گردد.(10)3. حالّ نيست: زيرا حالّ وجودش نيازمند به محلّ است و ناچار هنگام حلول در محل، محدود در همان محل مي شود. در حالي كه خداوند نه نيازمند به محل است و نه محدود به محلّي.

پاورقی:

1. مطهري، مرتضي، مجموعه آثار، ج10، ص534.
2. همان، ص522.
3. همان، ص538.
4. طباطبايي، سيد محمد حسين، بداية الحکمه، مرحله 6، فصل1.
5. انصاري شيرازي، يحيي، شرح منظومه، ج2، ص782.
6. همان، ص786.
7. مطهري، مجموعه آثار، همان، به بعد. بداية الحکمه، م4، فصل 3. ج8، ص133.
8. مطهري، همان، ج8، ص375.
9. کلمه العليا در توقيفيت اسماء، ص9. انصاري شيرازي، همان، ج3، ص549.
10. انصاري شيرازي، همان، ج3، ص104، ص105


بااحترام از شاعران بزرگوار و عزیزی که تازه در سایت ثبت نام نموده اند تقاضای هوشمندی دارم . 
انسان محتاج زبانهای تمجیدی ِ ریشه نفوذ نمی باشد .

یاالله