آرام

آنکس که ترا یافته آرام بگیرد

چون صیدکه آرام به یک دام بگیرد

هم همدم وهم مونس وغمخوار توباشی

یاد توکند از دل خود کام بگیرد

راضی نکند وعده ی فردای تو او را

ازیاد تو از عشق تو الهام بگیرد

از رگ رگ هستی چوشود نام تو جاری

با جان ودلش پاسخ ابهام بگیرد

اندیشه کند پاک به یادت همه اوقات

واز دست تواز هر صفتت جام بگیرد

گرسخت گرفته است براو دور زمانه

با تکیه به نامت همه انجام بگیرد

بی مهر رخت خاک وخسی بیش نباشد

با مُهر تو انسانیتش نام بگیرد