مرگ پاییز

پاییز نرفته
همینجا گوشه ی اتاقم دراز به دراز افتاده
نفس نمیکشد
صدای خش خش برگ های طلایی اش نمیرسد به گوش
پاییز مُرده
شاید از زمان بی مهری
شاید از زمان خشکی آبان
و شاید از زمان خموشی آذر

پاییز شاید مرده فقط برای من
شاید مرده فقط برای امثال من
میدانی ما که جز زمستان فصلی ندیدیم
ما فقط یادمان می آید خیلی وقت ها پیش یک پاییز بود که پادشاهی میکرد بر قلب ها
یادمان می آید که احساس همچون برگ هایش گرم گرم بود. . .
اما دلم میگوید! پاییز مرد وقتی از اینجا رفتی
رفتی که رفتی...
دلم میگوید پاییز مُرده
اما به شدت منتظر معجزه ی معشوق عاشقان
به شدت معتقد به دم مسیحاییشان. . .
بیا
شاید پاییز خودش را لوس کرده باشد!
تنها آرزویم بود. . .
بهارم پاییز است
تعجب نکن. . . من یک شاعرم!!!


محمدحسن ایوبی
۱۳۹۶/۱۰/۲