از یاد رفته

عاقبت نامم ز هستی پاک کرد
عشقم آهسته مرا در خاک کرد
نازنینی جوهری از گل سرشت
بر سر قبرم فقط یک خط نوشت
"مرد اینجا عاشق دیوانه ای
عاقبت خوابید کنج خانه ای"
کودکی گل را مثال خاک کرد
آبِ باران خاکِ آن را پاک کرد
چون به آنجا عشق دیرین پا نهاد
چشم او ناگه به سنگ من فتاد
گفت با آن یار خود این سنگ چیست
دیگر حتی نام من در سنگ نیست