تن به قضای عشق بسپار...

دوریت تلخ و

مستی از تو شیرین ...

 برای یکبار هم که شده بی بهانه بیا !...

 شاید طراوت احساسم را ؛

بر روی گونه هایت حس کنی ...

 شاید از مشرق چشمانم ،

بر هوای شب زده ی دلت ،

فجرعشق سر زند...

شاید تلألؤ دلدادگی ام ،

قلب یخ زده ات را ,

با حرارت جادوییِ خود گرم کند

و از عشق ،

در دریای پر تلاطم دیدگانم ،

مذاب گردد .

آرام بیا !

دشت سرسبز عاشقی ام ،

منتظر آهوی جلد و گریز پای دل توست

برای یکبار هم که شده خطر کن

تن به قضای عشق بسپار ....