مام

درود بر شما ، از خوندن شعر شما لذت بردم و چون اجازه نقد دادید من هم نظرم رو میگم.
لحن حسرت باری که در موتیفهای کبوتر، باز، دام، بام، جام، آسمان و طاق وجود داره فضای شعر شمارو عاشقانه کرده و احساس فریب خوردگی رو القا میکنه که این مفهوم در بیت پایانی به خوبی جمع بندی شده که از نقاط قوت شعر شماست.
تصویر سازی و تخیلتون از نماد باز و کبوتر یعنی نماد صلح و معصومیت و نماد قدرت و غلبه هم نقطه قوت دیگه ایه که میتونم آز اون اسم ببرم.
زبان شعر شما تلفیقی از کلاسیک و خودکار یا نو هست که در اون هم واژه ها و استعارات سنتی دیده میشه مثل جام، طاق، مهر و بام و هم استفاده های مدرن‌تر همچون نقطه‌ی ایهام یا شهرت نام، اگر اجازه بدید باید بگم که این ترکیب به شرط هماهنگی نقطه قوته، اما در شعر شما در بعضی جاها کمی از انسجام دور میشه.
در برخی ابیات مانند باز وقتی با کبوتر بال زد ، این مثال عام را از من ربود، ایهام ،مثال عام ،گنگه و نیاز به شفاف‌سازی داره.
خیزران کام ترکیب تازه‌ایه اما ممکنه خواننده در دریافت اون دچار ابهام بشه (مگر اینکه اشاره به نی یا خامه‌ی شاعرانه باشه که باز نیاز به قرینه داره).
استفاده از ردیف، از من ربود، هرچند اثر تأکیدی داره، اما در برخی موارد حس تکرار ایجاد می‌کنه و باید با تصاویر قوی‌تری پشتیبانی بشه تا دچار افت نشه.
این فقط نظر من هست و تصمیم گیرنده شمایید، موفق باشید.