کوهنورد

چقدر غمگینی

به چه می اندیشی

در چه فکری هستی

زچه در تشویشی

 

اینقدر غصه مخور

از گذشت روزگار

اینقدر خیره مشو

به نخ و دود  سیگار

 

صبح زود پاشو بیا

تا بریم بسوی کوه

بکَنیم ریشه ی غم

تو مصاف روبرو

 

پا رو سنگ ها بذاریم

تا بشن پای زمُخت

نعره در کوه بکشیم

 تا بشیم صدا کُلفت

 

بسازیم اراده رو

با تموم دل و جون

غم ها رو بترسونیم

که نیان سراغمون

 

صبح زود پاشو بیا

تا بریم بسوی کوه

بکنیم ریشه ی غم

تو مصاف روبرو

 

روی نوک قله ها

می خوریم خر ما و شیر

می گیریم نسل غم و

میکشیم سرش و به زیر

 

میریم محکم و قوی

فارغ از غصه و درد

میکُشیم نسل غم و

 تا بشیم یه کوهنورد

 

 صبح زود پاشو بیا

تا بریم بسوی کوه

بکنیم ریشه ی غم

تو مصاف روبرو