معشوقه گرداني

ازمن نمي خواهي چرا معشوقه گرداني كنم
تا كوچه هاي شهر را از نو چراغاني كنم
بار سفر را بسته ام با ساغر بشكسته ام
عزم گذر كردن از اين درياي طوفاني كنم
ان قامت محبوب را عاشق كش محجوب را
با خون دل پرورده ام دائم نگهباني كنم
من راه خود بگزيده ام از راه غقل و ديده ام
اندر مناي عشق او هر روز قرباني كنم
خون ميچكد از ساغرم گر خود نداري باورم
سلطان جام و ساغرم خواهم كه سلطاني كنم
اي ماه رو بگشاي لب مي سوزم اندر تاب وتب
سامان ندارم روز وشب حتي غزل خواني كنم
يا ترك جام وباده كن يا ترك اين سجاده كن
يا همچو مجنون من تو را كوه وبياباني كنم
مجنون خطابم مي كني چون شمع ابم مي كني
خواهم كه اين ديوانه را زنجير وزنداني كنم
«صادق» نمي دانم چرا مفتون دلبر گشته اي
بر خيز و بشكن جام را ختم پريشاني كنم
صادق