تاسیانی 2

 

دیگرم مستی نمی بخشد میِ دست آفریدِ من!

□

برگهایِ شسته از باران باغِ گرد این خانه

ـ خوگرِ جانِ غمان­ بهرم درین سالان گم جانی ـ

بوی رؤیارنگ خاکِ خشک باران­ چیشت در آغاز تابستان

راک­ واری پس

سوت غم آمیز زرده مِلجۀ تنهاپَرِ پُرشور و بی آرام

در سکوت بامدادان و نشستِ خستۀ خورشید

جیرجیرِ یکسرِ گل̊ جیک̊

ـ در ساعات پیش از بارشِ جنگیِّ راکِ پس بهاری

یا

دَغ̊ دَغِ تورنگ در گومار̊ باروهای باغِ پشتیِ خانه

شُرشرِ باران نادِربار، در هنگامۀ تشتر (!)...

این همه مستانگی، مستیِّ شعرانگیز پُردنبالۀ گیتی

دیگرم شادی نمی بخشد

شعر سوداری نمی انگیزد از ژرفای نیلی پرگزندِ خاطرم دیگر؛

کو نگاهِ مهر جان انگیزت ای خورشیدجان دلبر؟

از زمینِ سرخ عقلِ خاوران کی می زنی سر بر؟!

..........

(رشت ـ هریس 5/4/96؛ پیشکش به عموی بزرگوارم عبدالرحیم ابراهیمی که هفتاد و اندی سال "مغضوب" است!)

..........

باران­ چیشت Bârân-čišt [= واران چیشت = وارش چیشت]: عادت کرده به باران، خو کرده به باران.

راک­ واری پس Râk-vâri-pas: پس از بارش رگبار.

زرده ملجه Zardǝ-Me(a)lgǝ : گنجشگ زرد؛ نام پرندۀ کوچک زردرنگی است که زرده ملیجه و زرده میجه و... نیز نام دارد و مردم این نام را بیشتر با کسرۀ تحبیب یا تصغیر به کار می برند: زرده ملجئه Zardǝ-Meljǣ ، زرده ملجه ی ~-Meljay ، زرده میجه ی ~-Meyjay (در تنکابن)... : گنجشگکِ زرد. آهنگ "زرده ملیجه" که استاد صبا آن را ثبت کرده است، از روی نام دیلمی آن است و سازنده و نوازندۀ آن نیز دیلمی بوده است.

گل جیک Gǝl-ji(î)k [= جیک Jîk]: جیرجیرک.

راک Râk: رگبار.

پس بهار Pas-Bahâr: بهارِ پسین؛ خردادماه.

سودار Sudâr: 1ـ سود+دار، دارندۀ سود 2ـ سو+دار، دارندۀ سو(روشنی، روشنایی).

دغ¬دغ Daγ-daγ : اسم صوت است که برای بیان آوای تورنگ (قرقاول) ماده به کار می رود؛ دغ Daγ نیز گفته می شود و این دوگونگی به سبب به کار رفتن هردو آوا در وضعیت های متفاوت است.

گوماربارو Gumâr-Bâru: بارویی از گیاهان خاردار درهم تنیده.