« به نام خدا »
تو زادگاهِ منی؛ خاکِ گُل فِشانِ منی ؛
تو باغِ سبزِ بهشتی؛ تو «اصفهانِ» منی
تو جلوه گاهِ هنر ، در تمامِ آفاقی ؛
تو یادگارِ عزیزی ؛ ز رفتگانِ منی
در آن زمان که کسی یار و همزبانم نیست ؛
تویی که سنگِ صبوری و همزبانِ منی
در این میانهٔ اُردیبهشت ماهِ خدا ؛
تویی که خُلدِ بَرینی و بوستانِ منی
به زِنده رودِ تو صدها درود میگویم ؛
بمان تو زنده و جاری که پرنیانِ منی
(۱) ز جامِ «نقشِ جهانت» مرا کُنی مدهوش
(۲) اگرچه « نصفِ جهانی» ولی «جهانِ منی»
شکوه و شورِ تو در واژه ها نمیگنجد ؛
زبان ز وصفِ تو قاصر؛ تو خود زبانِ منی
تو شهرِ شعری و سازی، تو شورِ آوازی ؛
(۳) ( بیاتِ راجِع و عُشاق و دِیلَمانِ منی )
(۴) تو خاکِ پاکِ ؛ ( کسایی و تاج و شهنازی )
تو نغمهٔ نِی و تاری،،، نوایِ جانِ منی
چه شاعرانه در این شعر ؛ میهمانِ توام ؛
چه عاشقانه در این شهر ؛ میزبانِ منی
تمامِ حُسن و جمالت از این سبب زیباست ؛
که هدیه ای، ز خداوندِ مهربانِ منی
به خونِ پاکِ شهیدان و سرفرازانت ؛
« تو هم فدائیِ (( ایرانِ )) جاودانِ منی »
« مهران اسدپور »
--------------------------------------
(۱). اشاره به میدان « نقشِ جهان» اصفهان.
(۲). اشاره به مَثَلِ ؛ « اصفهان؛ نصفِ جهان »
(۳). «بیاتِ راجِع و عشاق» گوشه هایی از
«آوازِ اصفهان» میباشند و « دِیلَمان »
یکی از گوشه های «آواز دشتی» است .
(۴). اشاره به اساتید فقید موسیقی اصفهان؛
استاد جلال تاج اصفهانی ، استاد حسن کسایی
و استاد جلیل شهناز ...
سلام
بسیارزیبا بود