نخواهم مُرد

استراق سمع کردم ز پرستوی مهاجر
خود شنیدم که بگفت کوچ کنم گر نکنم خواهم مرد
صوت آوازِ پرستو که عوض شد گفتم :
دَم زِ مُردن میزنی؟ دانی که من هرگز نخواهم مُرد!
آنقَدَر رعنا شده اقبالِ من...
که اگر حمله کند سلطانِ جنگل هم نخواهم مرد
آنقدر من میهراسیدم زِ دلبر زِ دل و عشق و خدا
گر که این ترس دهد جرأتِ مردن هم نخواهم مرد
ارث و میراث گذارم بخت و اقبال بلندم
در کفِ فنجانم افتاده که من فعلا نخواهم مرد
آنقَدَر طالع و اقبالم بلند است که اگر ...
پای کسی هم در میان باشد نخواهم مرد
اینهمه یادِ خدا در دلِ من رخنه کند
گر ببارد آسمان، سنگ هم نخواهم مرد
مینویسم شعر و قصه از برای دیگران
یاد من زندست و من هرگز نخواهم مرد
کوچ کن کوچ تو زیباست ولی...
گر بمیری، روح تو هرگز نخواهد مرد...

دنیــــــــــا حریــــــــــفی     بداهه    اردیبهشت ۹۶