امید ثمر

در خاك حلالم كن از غصه محالم كن
كز سختى ايامم دستى به كمر دارم
درود ها بر مرد استوار شعرناب جناب باصر گرانقدر

سلام واحسنت

بسیار عالی ...

خندان و غمين باشم يغما و امين باشم
با شام عجين باشم اميد سحر دارم.......دست مریزاد ./

عالي
سوگند و كلامم تو در كام سلامم تو
اميد و مرادم تو كآغاز دگر دارم

درودها بر شما بزرگوار

با سلام خدمت شما شاعر گرانقدر
شعری زیبا با آرایه ی ( تسمیط )که شعر را به چهار بخش تقسیم میکند که سه بخش اول با هم ,هم قافیه اند که در بعضی ابیات رعایت شده است
مفعول/مفاعیلن/مفعول/مفاعیلن
(بحر هزج مثمن اخرب)
این سبک سبکی فراموش شده در ادبیات فارسی است که امید به احیاء شدنش نیست مگر با مضامین جدید و ابیاتی به روز. بهترین نمونه های تسمیط را میتوان در دیوان شمس به قلم حضرت مولانا خواند و اما بیتی مشهور از آرایه ی تسمیط به قلم استاد سخن حضرت سعدی که اینگونه فرمودند
در رفتن جان از بدن /گویند هر نوعی سخن
من خود به چشم خویشتن /دیدم که جانم میرود
و اما از شما
از دامنت ای یزدان/ بگشا در این زندان
کآزاد شود این جان/ ترسی ز خطر دارم
یا حق

جناب آقای رمزی عزیز، سلام علیکم.
......................................................
چیزی ندارم بگویم....جُز...دستمریزاد که بسیار زیباست ودلنشین........
داستانی به نظرم رسید....می خواستم بنویسم...ولی......برای بعد انشاءا.......
موفق باشید بزرگوار......