غزلی داغ

"مِهر" دستی نَکِشد بر سر شهریور من
بی تو آوار شود برگ خزان بر سر من

 هچو یک کوه پر از وسوسهٔ ویرانی
می گدازد غزلی داغ ز چشمِ تر من

گریه هایی که برای تو نکردم گویی:
بغضِ تلخی شده در کالبدِ حنجر من

 جای "عشقم"نفسم"،یا "عسلم" بعد از تو
آینه گفت: خطابت بکنم ؛ "دختر من"!

دیو این بار به اصرار تو آدم شده بود
قِصّه را خوب! به پایان برسان دلبر من

#حامد-احمدی