دار غریب

این چه رسمی ست که با سنگ بر اینه زنند
یوسف از چاه دراورده،به زندان زلیخا ببرند
سر ببرند،سحرگاه،صداقت،لب میدان فریب
هیچکس یار کسی نیست در این دار غریب
کاج،اویز چراغان شود و سرو به اتش هیمه
طعمه خیل کلاغان به چمن ،بلبل سر اسیمه
تاول ساده دلی،پینه شود در نگه هر عاشق
همه دریایی وسهراب صفت منتظر یک قایق
عاشقی جرم،نفس حبس ،سرشکم شده خون
فکر پرواز قناری به قفس،یک گنه عین جنون
گشته بدنام زمین ،باعث این جوروجفاست
راست گویند که ازماست هر ان برسرماست
گر به دست من و تو شاخه گلی پرپر نیست
اینهمه عطر گلاب از دل قمصر پس چیست