تقصير توست

جمعه
که تقصير ندارد
همه تقصير توست!
اينکه با تنهايي خو گرفته ام
اينکه خنده هايم از دل نيست
اينکه شب ها بالشم خيس مي شود
اينکه روزها بي هدف مي روند
همه تقصير توست...
سر سجاده که ميشينم
با خدا حرف ميزنم!
آيه ها اشک مي ريزند
اما تو، باز ،با عشق
،در مسير شک و ترديدي!
با همه فاصله ها
با همه بي رحمي ها
باز مهرباني را
هربار ،
که به تو تقديم مي کنم
دست و دلم را مي شکني...!
اگر گاهي به سکوت پناه ميبرم
گه گاهي شکايت مي کنم
همه تقصير توست...
نيامدي ،آمدم
نبودي ،بودم
بي خبر از تو ،اما بي وفا نبودم...
منکه در گرداب صبوري غرق شدم
منکه بي تو ،با همه بد شدم
حق من اين نبود
،که پاورچين ،پاورچين از کنارم بگذري
به چشمهايم خيره شوي
نيشخند بزني!...
اگر غم و غصه ها ي من ختم نشد
بي تو آرزوهاي من بسته شد
همه تقصير توست...
اگر اين حال من است
جمعه تقصير ندارد
همه تقصير توست...