«کمان مه شوال»

درود بزرگوار
غزلی ناب و زیباست

سلام علیکم استاد گرامی
شعر خوبی است اما خوب بود اشاره ای می کردید به شعر استاد گرانقدر جناب آقای خوش عمل کاشانی که مطلع غزلی با همین سبک و سیاق دارند و ثبت شده است .

مـــاه رمضــــان رفت ، بیـــا بـاده بنوشیم
جـــامـــی دوسه ، اول سـرِسجّاده بنوشیم
 
محراب پر از رایحه ی شرب طهور است
بشتـــاب از این بـاده که پا داده بنوشیم
 
دُردی که درآن راه علاج همه درد است
ســـاقـــی به قدح ریخته آماده بنوشیم
 
با خیـل گدایان درش نـــاب دل افروز
همــــراه حـریفـــان پریزاده بنوشیم
 
با ساده رخی چند،روان سوی خرابات
آبـــادی دل را قــدحی ساده بنوشیم
 
گرلقمه ات ازخوان قضاپاک وحلالست
فرضست کزین روزی بنهاده بنوشیم
 
باروزه ی بگشوده مباحست که امروز
خــون دل رَز با رخ بگشاده بنوشیم
 
تادررگ جان شعله زندوسوسه انگیز
آن باده که از جوش نیفتاده بنوشیم
 
درعیدرهایی که حساب همه پاکست
آن می که دهدساقی آزاده بنوشیم.
استاد خوش عمل کاشانی
 

برخیز و بیا تا که در این بزم به شادی


بی رنگ و ریا بی غم و آزاده بنوشیم

جناب سلیمی عزیز
سلام واحسنت
بسیار عالی....نوش باد
عیدتان مبارک .... به سلامتی ایامتان گذرا
التماس دعا./

دروود بر شما
شعر زیبایی بود

درود بر شما

بسیار زیبا بود

درود بر شما
بسیار زیبا سروده اید.

سلام ودرودبر شما..
بسیار زیباودلنشین

سلامی مجدد
ببخشید بزرگوار ..نقد گونه ای دارم.......ملاحظه بفرمایید
در نگاه اول عالی به نظر میرسد ...اما خداییش بیت اول مقدارقابل توجهی جای بحث دارد................
با توجه به :
((ماه رمضان شد می و میخانه بر افتاد.
عشق و طرب و باده به وقت سحر افتاد.))

منظور((تا )) می باشد که معنا را مبهم می سازد

عید است بیا (تا) به سحر باده بنوشیم
(تا) بانگ اذان بر سر سجاده بنوشیم.....................................................
اگر به منظور وقت وزمان است که خوب قبل از عید هم ٬٬٬جام کشی در موعد سحر میبود
اگر معنای ختم وقت یعنی ((در))باشد..دوباره مصراع دوم مشکل ساز میشود
چون عید امده مسلما باده خوری در وقت سحرزحمتی بیهوده است
مثلا اگر مصراع دوم اینگونه بود...((در وقت سحر برسر سجاده بنوشیم))....یعنی خبر عید تازه به گوش رسده باشد وشوق باده نوشی امان ندهد
نمیدانم متوجه منظور بنده میشوید یا نه...؟

در اصل شاعر در دسترس نیست ولی اکنون که هست ...طالب منظور میباشم...

پرسش دوم
هجای کوتاه اول مصراع(به ...تو ...که ...چه...) رکن اول
بنابر اختیار شاعری(زبانی).............میتواند بلند باشد............مفاعلن..به مستفعلن....؟
قضیه همان سروده ی ((چه میکنی...............))که پاسخ به سرانجام نرسید

درود بر شما./

سلام و درود بزرگوار
بسیار عالی
لذت بردم

سری هم به ما بزنید