برگه های پاره

من نمیدانم

اشعارم را دست که بسپارم

من لا به لای همین

برگه های پاره پاره ی شعرم گم شده ام

شاید تورا هم گم کرده ام

اما . . . تو که در تک تک واژ ها

ستایش شده ای

من خودم را گم کرده ام

شاید هم عینک کور تورا به چشم زده ام

اینجا . . . آرام و  بی صدا

کنار همان پنجره ی چوبی

این بار بدون تو نشسته ام

قطره ها با التماس به شیشه می کوبند

و من

بی خیال تر از همیشه

نگاه سردم را نثارشان میکنم

شاید هم سردی  نگاهم

و سردی دلم  که . . . بسی بیشتر است

__ تگرگشان کند __