برایِ تو ...

سلام هرانچه از تو بگوئیم و بیاموزیم باز کم است روحت شاد استاد و بانوی گرامی سرکار خانم فاطمه توکلی عزیز ملکه شعر سپید ایران و شعرناب روحت شاد یادت وظیفه

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ ﴿۱﴾
به نام خداوند بخشنده و مهربان (۱)
الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ ﴿۲﴾
ستايش مخصوص خداوندي است كه پروردگار جهانيان است. (۲)
الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ ﴿۳﴾
خداوندي كه بخشنده و بخشايشگر است (و رحمت عام و خاصش همه را رسيده). (۳)
مَالِكِ يَوْمِ الدِّينِ ﴿۴﴾
خدائي كه مالك روز جزاست. (۴)
إِيَّاكَ نَعْبُدُ وَإِيَّاكَ نَسْتَعِينُ ﴿۵﴾
تنها تو را مي‏پرستيم و تنها از تو ياري ميجوئيم. (۵)
اهْدِنَا الصِّرَاطَ الْمُسْتَقِيمَ ﴿۶﴾
ما را به راه راست هدايت فرما. (۶)
صِرَاطَ الَّذِينَ أَنْعَمْتَ عَلَيْهِمْ غَيْرِ الْمَغْضُوبِ عَلَيْهِمْ وَلَا الضَّالِّينَ ﴿۷﴾
راه آنها كه بر آنان نعمت دادي نه آنها كه بر ايشان غضب كردي و نه گمراهان! (۷)

« برایِ تو »
حریرِ صدایت سبز
رنگین کمانی ست
با تحریرِ گنجشک هایِ صورتیِ ایستگاهِ صبح
و خال خال های زردِ پروانه هایِ شاد
در آن عِطرانگیزِ گلدوزی شده
حاشیه یِ نرمِ احساست
دلم را می پیچد ...
زیباترینِ هدیه هاست
و تنها تن پوشِ زندگیِ من
منِ ساده یِ سرشار
سرشارِ از هیچ
در کنجِ پوسیده یِ تنهایی م
دروا در خویش ...
اینک تو
به تمنّا تو
در پائیزه یِ جانم
بر عرصه یِ سیلی˚بادِ دلپریش
که آنک
هر تبر بر دوشی هرز
می کوبد انسان˚درخت را
ریشه یِ باور،
تبارنامه یِ دوست داشتن
و دوست داشته شدن را ...
تو
تنها تو
برهنه رهایم نکن !
آری من
من
تنها من
تنها رهایت نمی کنم !
و تو را از بی مکانی ها
بی زمانی ها
فرا می خوانم
بی تو هستی برایم هیچ و پوچ است
من بخاطر تو اینجا هستم
که خبر ماتم تو را به دوستانت برسانم
و اجازه بخواهم که ترتیبی بدهند تا تصاویر و نشانه هایی از تورا اینجا به نمایش بگذارم
و تورا آنگونه که بودی بشناسانمت
دعوت می کنم همه را که یکبار دیگر به سروده هایت بازگردند
من از معانی و مکنونات خیلی از آن ها آگاه نیستم
عزیزم
ولی نکته به نکته این سروده را می شناسم وحاضرم در مورد آنها به تفصیل سخن گویم
من مهربانی را برای تو سرودم برای تو خواندم
شعر چیست را هم همینطور
و بقیه دفتر « برای او » را

سوره النور🌹

اللَّهُ نُورُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ مَثَلُ نُورِهِ كَمِشْكَاةٍ فِيهَا مِصْبَاحٌ الْمِصْبَاحُ فِي زُجَاجَةٍ الزُّجَاجَةُ كَأَنَّهَا كَوْكَبٌ دُرِّيٌّ يُوقَدُ مِنْ شَجَرَةٍ مُبَارَكَةٍ زَيْتُونَةٍ لَا شَرْقِيَّةٍ وَلَا غَرْبِيَّةٍ يَكَادُ زَيْتُهَا يُضِيءُ وَلَوْ لَمْ تَمْسَسْهُ نَارٌ نُورٌ عَلَى نُورٍ يَهْدِي اللَّهُ لِنُورِهِ مَنْ يَشَاءُ وَيَضْرِبُ اللَّهُ الْأَمْثَالَ لِلنَّاسِ وَاللَّهُ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمٌ [35]فِي بُيُوتٍ أَذِنَ اللَّهُ أَنْ تُرْفَعَ وَيُذْكَرَ فِيهَا اسْمُهُ يُسَبِّحُ لَهُ فِيهَا بِالْغُدُوِّ وَالْآصَالِ [36]رِجَالٌ لَا تُلْهِيهِمْ تِجَارَةٌ وَلَا بَيْعٌ عَنْ ذِكْرِ اللَّهِ وَإِقَامِ الصَّلَاةِ وَإِيتَاءِ الزَّكَاةِ يَخَافُونَ يَوْمًا تَتَقَلَّبُ فِيهِ الْقُلُوبُ وَالْأَبْصَارُ [37]لِيَجْزِيَهُمُ اللَّهُ أَحْسَنَ مَا عَمِلُوا وَيَزِيدَهُمْ مِنْ فَضْلِهِ وَاللَّهُ يَرْزُقُ مَنْ يَشَاءُ بِغَيْرِ حِسَابٍ [

سبک شناسی انتقادی شعر
با سلام و درود بر فاطمه عزیز( رودنا کیارنگ)، مدیر محترم سایت جناب استاد احمدی زاده ( ملحق) و تمامی ادبا، شعرا و میهمانان گرانقدر و فاضل این صفحه اجازه می خواهم نکاتی چند را یاد آور گردم.
مقدمه:
موضوع زندگی و درگذشت « ملکۀ شعر سپید ایران» ، استاد گرانقدر و فقید، زنده یاد فاطمه توکلی ( رودنا کیارنگ )، که از پائیز سال گذشته به موضوعی تأثیر گذار و جنجالی در شعر ناب خودمان تبدیل گردید، در سایه فشار روحی و معنوی آن بزرگوار، و خادم و سرسپرده ای مانند این حقیر، و سعۀ صدر و حسن برخورد و تدبیر نابیان ارجمند و مدیریت محترم آن در نخستین روزهای سال جدید می رود تا در مجرای اصلی و هنری خودش قرار بگیرد و مجموعۀ کنش ها و واکنش ها منجر به این نتیجۀ مبارک بشود که فاطمه خودش امکان یابد که آثار هنریش را نشر یا باز نشر نموده و با توانایی های شگرف خودش مبین ظرایف و زیبایی های منحصر به فرد این آثار باشد. پس ما می توانیم در این گفتگو ها و نظرات و مباحثات محصور و محدود در لباس و فضای عزا نباشیم و در یک برخورد صادقانه و هنرشناسانه زبان به نقد و بررسی آثار او بگشاییم. اگر امکان داشت که پاسخ های قدیمی خود فاطمه در پای سروده های خودش را هم شاهد باشیم فواید آن بدون داشتن ملاحظات عوامانه، عوام پسندانه یا عوام ستیزانه صد چندان می شد. فاطمه ظاهرا مدتی قبل از رفتن یادداشت خیلی کوتاهی از خودش به یادگار گذاشته بود که در آن به مرگ و طرز تلقی خودش از آن پرداخته بود. عصاره کلامش این بود که « مرگ یک هنر است » . حالا من می فهمم که او چقدر هنرمندانه تسلیم مرگ شد و در مدتی خیلی کوتاه سه چهار روزه با تحمل اسطوره ای زجری که فقط خودش و شاید اندکی بنده مطلع باشم حیات را بدرود گفت. هیچ چیزی را بخودش متعلق نساخت، زحمتی برای کسی وارد نکرد. در عوض برای همه به فراخور علاقه و اشتیاقشان ارثیه ای باقی گذاشت. او حتی از آثار خودش نیز دل کند و دل برید و همه آن گنجینه و تجربیات بی مثال را به علاقه مندانش باقی گذاشت. او معتقد بود و بر آن بود که بهترین شاعر بشود و این طور که من تازه می فهمم از چنین امتیازی برخوردار بود و دریافت لقب « ملکه شعر سپید ایران » از مسئول اصلی یک سایت شناخته شده بین المللی مانند « شعر ناب » تصادفی نبوده است. باید اجازه بدهیم و میدان را باز کنیم که فاطمه خودش از این عنوان خودش دفاع کند و مستقیم و غیر مستقیم لب به کلام بگشاید.
بنده در انتهای این مقدمه معروض می دارم که مشتاق و آماده ام که صفحات این عزیز را تبدیل به محیط و فضایی برای مباحثات شعر شناسی ، زبان شناسی و معرفی و نقد و بررسی مکاتب و سبک ها و انواع ادبی بنمایم. و البته به موازات آن به نقد و بررسی آثار این بزرگوار بپردازم و بپردازیم. خیلی وقت است که بنده ناظر این هستم که برخی اصطلاحات و جریان ها از روی بی اطلاعی و یا تفاخر در فضای سایت شایع شده و برای مجموعۀ هنرمندان شاید تبدیل به موضوعی مبهم و شعار گونه گردیده است و بنوعی کار و اثر آن ها را تحت تأثیر قرار داده و حتی فضایی برای بی احترامی و کم ارزش نمودن آثار و مکاتب بزرگ ایرانی نموده است.
ناگفته نماند این حقیر مدعی داشتن چنین مایه و پایه ای نیستم اما خودم را مثل کوه یخی می دانم که قسمت ناچیز و مشهود آن خودم هستم و بقیه متعلق به گنجینه عظیم آثار، دانش و بیانات و تجربه زندگی فاطمه عزیز در هر دو رشته زبان و ادبیات فارسی و رشته زبان شناسی و واژه گزینی همراه با سخنرانی ها، درس ها و آثار استادان رده نخست ایران و شناخته شده در محافل علم و ادب در کشورهای دیگر می باشد. و بنده هنگام ارائۀ مطالب به ذکر منابع و مراجع خواهم پرداخت.
متعاقب این مقدمه که به قصد جلب توجه اهالی و نقد پردازان سایت به رنگ سبز آراسته شده است در قالب نظرات معمولی فتح بابی در مورد موضوعات فوق الذکر خواهم گشود.
از بذل توجه شما عزیزان و عالیجنابان تشکر و قدردانی می کنم.