خانه ام خانه خراب است ...

امیرخان گل دست مریزاد و درود بر سمانه عزیز و بسیار دوست داشتنی و با مرام

درود گرامی
جالب و زیباست

درود بر شما

درود بر رفیق خوبم و استاد عزیزم
بسیا عالی
زنده وباشید و شاد

......... ....................
غزل ، بسیااار زیباااا بود استاد
رباعی نیز...
در پناه حق
..................... ......................
هدیه به اهالی خوب شعر ناب:

پرنده بر شانه های انسان نشست .انسان با تعجب رو به پرنده کرد و گفت : اما من درخت نیستم . تو نمی توانی روی شانه من آشیانه بسازی . پرنده گفت : من فرق درخت ها و آدمها را خوب می دانم اما گاهی پرنده ها و آدمها را اشتباه می گیرم .
انسان خندید و به نظرش این خنده دارترین اشتباه ممکن بود.پرنده گفت : راستی چرا پر زدن را کنار گذاشتی ؟ انسان منظور پرنده را نفهمید اما باز هم خندید . پرنده گفت : نمی دانی توی آسمان چقدر جای تو خالی است . انسان دیگر نخندید . انگار ته ته خاطراتش چیزی را به یاد آورد .
چیزی که نمی دانست چیست . شاید یک آبی دور – یک اوج دوست داشتنی .
پرنده گفت : غیر از تو پرنده های دیگری را نیز می شناسم که پر زدن از یادشان رفته است . درست است که پرواز برای یک پرنده ضرورت است اما اگر تمرین نکند فراموش می شود .
پرنده این را گفت و پر زد .
انسان رد پرنده را دنبال کرد تا اینکه چشمش به یک آبی بزرگ افتاد و به یاد آورد روزی نام این آبی بزرگ بالای سرش آسمان بود و چیزی شبیه دلتنگی توی دلش موج زد .
آنوقت خدا بر شانه های کوچک انسان دست گذاشت و گفت :
” یادت می آید ؟ تو را با دو بال و دو پا آفریده بودم ؟ زمین و آسمان هر دو برای تو بود . اما تو آسمان را ندیدی . راستی عزیزم بالهایت را کجا جا گذاشتی ؟ ”
انسان دست بر شانه هایش گذاشت و جای خالی چیزی را احساس کرد . آنوقت رو به خداکرد و گریست...

با سلام استاد بسیار عالی موفق باشی

سلام
بسیار عالی

دشمن ار وارد این خانه شود ما کردیم
درب این خانه به روی نجسش وا کردیم
-
عشق عشاق وطن در هیجان است هنوز
که دراین مام وطن یکسره ماوا کردیم

سلام بسیار زیبا بود
سربلند باشید

سلام

درود بر شما جناب مقدم بزرگوار

بسیار زیبا

دراوج غزل شدم به پرواز

درود و افرین

عرض سلام خدمت همه شما دوستان بزرگوارم
عذر خواهی میکنم بابت این چند روز غیبت.
یکان یکانتان را میستایم
مهرتان هماره مستدام