چشم خمار

(چشم خمار)

چَشمان خُمارت بُرد ، دل ازمنِ دیوانـه
برگرد تو میگردم، ای شمع چو پروانه

ساقی برسان باده،این جام تهی گشته
مستم ز شرابِ تو ، با بادهٔ مستانـه

سوزانده تن و جانم ، بنگر شررعشقت
آتش زده برجانم ، هم سوخته کاشانه

من اهل خراباتم ، مکتب نَروَم هرگز
آموختم از پیری ، این حکمت رِندانه

در رونق بازارت، گُم گشته مَتاعِ من
وا مانده تهیدستم ، گم کرده رَه خانه

آن خنجرِ ابرویت ، این سینهٔ چاکِ من
دادم بَرِ میخانه ، جان بر رخِ جانانــه

شد حلقه دارِ من ، گیسویِ کمندِ تـو
اسرارِ نهانِ من ، نقلِ می و میخانه

صد فتنه بپا کرده ، چشمانِ خمارِ تــو
در میکده غوغا شد ، بر نرگسِ فتـّانه

ما را نبَوَد مأمن، میخانه شده منزل
نوشیم شرابِ سرخ ، پیمانه و پیمانه

راز دل عاشق را ، بنگار(حبیب)امشب
این قصهٔ طولانی، امشب شده افسانه

حبیب رضایی رازلیقی