عشق حقیقی

.......«عشق حقیقی»......
خُــدایا دردِ من ، از حــَد فزون است..
کسی حالم نپُرسیده ، که چون است..
نِگر در ســـینه ام ، قلبِ حَــــــزین را..
شکسته قایقی ، در شَطِّ خـون است..
شــدم چـــــون پرتقــالِ ، شـهــر یافا..
زِ بیرون زرد و خونها در درون است..
از آغــــــــاز تولــــــد ، بر جَـــبــیـــنم..
نوشتهِ شدکه طفلی، بدشگون است..
چه شبها را که ، مشـــقِ عشق کردم..
سیامشقم یکی چون بیستون است..
من از عشـــق زمینی ، ســـیر گشتم..
که انسان درچُنین عشقی،زبون است..
دگـر بی زارم از ، عــــشق و نُـــمادش..
زِ هــر چـه تـــیر و پنجِ واژِگون است..
زِ بد عَهــــدی او ، دیوانه گــشــــتـــم..
که پایم آن وَرِ ، مـَـرزِ جنــــون است..
به مرگــــم ظــلم او ، پایان پــــذیرد..
که ظلم ظالم آخر ، ســـرنگون است..
وصیت نامه ام ، منشور عشق است..
وآن عـشقی ترین ، نوع مُتون است..
به سـربرگش بُوَد ، عشــق حقــیـقی..
که «اِناهُ اِلَیـــهِ الراجــعــون » اسـت..
(جوادآتشبار)