عذاب

سلام بر شاعر گرامی
غزل زیبا و روانی را از دفتر شعرتان خواندم‌.و لذت بردم .
نکاتی را جهت همفکری خدمتتان عرض می کنم .

بگو دلگیر و بی تابم ، عذابش را نگه دارد

کمی دلتنگ دیدارم ، سرابش را نگه دارد( این مصرع با مصرع اول ارتباط عرضی ندارد . قافیه هم خوش ننشسته است .)

پریشان خاطرم اما هنوزم دوستش دارم

بگو تا می شود هر انتخابش را نگه دارد

دلم در دام گیسویش همان ستارخانی شد

که جان می داد بلکه انقلابش را نگه دارد

حبابی ، بود عشقش ،کودکی بودم که می جنگید

که شاید اتفاقی این حبابش را نگه دارد

دلم بازیگر طنزی ، تنش آماج دلتنگی

ولی همواره می کوشد نقابش را نگه دارد

چه دردی بیشتر از این بدانی مرگ می آید

مناجاتی کنی شاید ، شتابش را نگه دارد

به هر سمتی که رفتم حرف از زلف پریشانش

صبا را گوشزد کن تا حجابش را نگه دارد

به باران گفته بودم احتمالا سهم هم باشیم

زلیخا را بفهمان ، اضطرابش را نگه دارد ( این مصرع هم ارتباطی با مصرع قبل ندارد . زلیخا و باران ! )