تکرار

هر چند چون پای دلم لنگ است وزنش

ای کاش شعرم را کسی دستت رساند


درود برادرخوبم
بسیارزیبا بود
احسنت

درود گرامی
غزلی ناب و زیباست

چون سرفه های داغِ مردِ شیمیایی

بغضی گلویم را به آتش ، می کشاند..............

مرحبا ...........زیبا می نویسید گرامی

باسلام جناب مهرابی خوب‌وروان‌موفق باشی

درود

عاشقانه و دلنشین و خوش آهنگ...
اثر زبای شما با حسی از حزن و امید پیش رفت و خوب به پایان رسید. بهره بردم و درود بر شما

درود بر حسام عزیزم
شعرت عالی بود
لذت بردم داداش
عکستم خیلی قشنگه داداش چش نخوری اسفند دود کن

زیبا بود

.................. .....................
زیباااا بود همشعر خوبم
.................. .....................
هدیه به اهالی خوب شعر ناب:

موسی مندلسون آهنگساز شهیر آلمانی، انسانی زشت و عجیب الخلقه بود. قدّی بسیار کوتاه و قوزی بد شکل بر پشت داشت. روزی در هامبورگ با تاجری آشنا شد که دختری بسیار زیبا و دوست داشتنی به نام فرمتژه داشت. موسی در کمال ناامیدی، عاشق آن دختر شد، ولی فرمتژه از ظاهر و هیکل او منزجر بود. زمانی که قرار شد موسی به شهر خود بازگردد، آخرین شجاعتش را به کار گرفت تا به اتاق دختر برود و از آخرین فرصت برای گفتگو با او استفاده کند.
فرمتژه به حقیقت از زیبایی، به فرشته ها شباهت داشت، ولی ابداً به موسی نگاه نکرد و قلب موسی از اندوه به درد آمد. موسی پس از آن که تلاش فراوان کرد تا صحبت کند، با شرمساری پرسید : آیا می دانید که عقد انسانها در آسمان بسته می شود؟!
دختر در حالی که هنوز به کف اتاق نگاه می کرد گفت : بله، شما چه عقیده ای دارید؟ موسی گفت: من معتقدم که خداوند در لحظه تولد هر پسری مقرر می کند که او با کدام دختر ازدواج کند. هنگامی که من به دنیا آمدم، عروس آینده ام را به من نشان دادند و خداوند به من گفت: همسر تو گوژپشت خواهد بود!
درست همان جا و همان موقع من از ته دل فریاد برآوردم و گفتم: خداوندا! گوژپشت بودن برای یک زن فاجعه است. لطفاً آن قوز را به من بده و هر چی زیبایی است به او عطا کن! فرمتژه سرش را بلند کرد و خیره به او نگریست و از تصور چنین واقعه ای بر خود لرزید. او سال های سال همسر فداکار موسی مندلسون بود...

سلام به دوست هنرمند و خوش ذوقم
خیلی به دلم نشست

با اجازه این بیت را در دفترم یادداشت میکنم:

گفتم زمان از سر غمت را می پراند
تابوی از تو خواندنم را می شکاند

سلام
دوست عزیزم
ممنون از به اشتراک گذاشتن اثر زیبایتان

درود. بر دل نشست

جناب آقای مهرابی عزیز، سلام علیکم.
.........................................................
چون سُرفه های داغِ مردِ شیمیایی
بغضی، گلویم را، به اتش می کشاند
..............................................................
بسیار زیباست ودلنشین......... این عاشقانه.......... وبه هیچ وجه هم، وزنش ،لنگ نمی زند.
موفق باشید بزرگوار..............

درود بر شما جناب مهرابی
باز هم ناله های قلب و قلم را جاری نمودی در این اثر زیبا
چون سرفه های داغِ مردِ شیمیایی

بغضی گلویم را به آتش ، می کشاند
امان از این بیت ...

هر چند چون پای دلم لنگ است وزنش

ای کاش شعرم را کسی دستت رساند

درود بر شما و شعر زیبایتان
شاد بمانید و شاعر

آفرین لذت بردم

صد بارِ دیگر می کنم تَکرار ، این دل

در انتخابش ، جز تو نامی را ، نداند

هر چند چون پای دلم لنگ است وزنش

ای کاش شعرم را کسی دستت رساند
عالي عالي
خيلي كيف كردم
مانا باشي عزيز دل

سلام
خيلي عالي بود ،و پايان شعر عالي تر

درودها
زیبا،روان و دلنشین
زنده باشی

چون سرفه های داغِ مردِ شیمیایی
بغضی گلویم را به آتش ، می کشاند👏👏👏


صد بار دیگر می کنم «تَکرار»...

عالی بود