ثانيه هاي پيش

ثانيه هاي پيش
گفتند ولنتاين مبارک
به سکوت هايت در قاب حسرت زل مي زدم
عمر سالهايي که پوسيد
آوار شد سوال ها بر نفسم
خاطره ها پشت سرم پچ پچ کردن
انتظار بي وقفه مي خنديد!
گفتم آه بله!
يعني روز عشق؟
مدتهاست مي آيند و
مي روند
روزهاي تولد
روزهاي عشق
روزهاي تپيدن
راستي طعم اين روزها چگونه است؟
چشيده اي؟
طعم فرو رفتن در مردابي اندوهگين
و شايد طعم تنهايي!
سالهاست برايم گل مي چينند
از همان باغچه ي عشق
از آنهايي که عطر دوستداشتن مي دهد
اما کسي نمي داند
راز ثانيه هاي پيش!
پشت درهاي زندگي ام قانوني بود
و هنوز هست!
ورودهاي بي تو
نه!
عاشقانه هاي بي تو ممنوع
راستي! اين عشق است يا جنون؟...
کسي چه مي داند
چه تلخ مي کشد
اين ثانيه هاي پيش...



پ.ن


نه صدايت ميکنم
نه صدايم ميکني!
ولنتاين فقط امروز نيست!
امروز بهانه ايست که بگويم
نه گل مي خواهم
نه دريچه اي به سمت خوشبختي
توجه کن
توجه کن
همين هشدار هم کافيست!