دخترک مزرعه دار

درود برادربزرگوارم
شعربسیارزیبایی بود
وسرشارازتصاویر
حس نوستالژیک زیبایی رابه مخاطب القا می کرد
اما چون اجازه ی نقد دادید نکاتی راعرض می کنم
یک مزرعه ی خلوت را تصویرکرده بودید ودخترکی زیبا که دشت رادیوانه کرده بود
زیبا شروع کرده بودید وهمون دوسه سطر اول شعرتون خودش یک شعر سپید بسیارزیبا بود
که البته من باحذف کلمه ی اولش اینجوری ویریشش کردم
ماه مغرورانه

درمقابل خیل عظیم ستارگان

سکه های نقره اش را

به پای دخترک مزرعه دارمی ریخت

من بودم وهوایی پراز تنهایی...
تااینجا بسیارزیباست
اما درادامه ازشعردورشده بود وحالتی روایت گونه به خودش گرفته بود
وانگار دارین یک داستان زیبای عاشقانه راتعریف می کنید
که به عنوان یک داستان خواننده رو جذب می کنه واقعن
اما خیلی ساده وخودمانی حرف می زنید وزبان شع ضعیف میشه
تصویرهم داره
اما موسیقی درونی وآهنگ درش نیست
با حذف بعضی اضافات وگزافه گوییها شعرشپید بسیارزیبایی است
باید کمی درلفافه ترسخن بگویید که مخاطب خودش به رمزگشایی وکشف ماجرابپردازه
ولذتش برایش بیشترباشه ....................
من اینجوری ویرایش کردم
که البته شما مختارید فقط یه پیشنهاده
ماه مغرورانه

درمقابل خیل عظیم ستارگان

سکه های نقره اش را

به پای دخترک می ریخت

من بودم وهوایی پراز تنهایی...

تکیه برتاریکی تیرک چوبی

مزرعه ای خلوت

سکه ی سیاهی چرخان

دردستان لرزان دلی ناامید

ونقره ی داغ روزگاربی فروغ و تلخ


دسته ی اسبها خاموش دراسطبل

هوا کمی گرم بود

هرزگاهی نسیم کوتاهی وزیدن می گرفت


فقط آواز جیرجیرک هاورقاصی کرم شبتاب بود که

کمی سرگرمم می کرد

زمان ناگذر

وتن خسته ی من

که ولوشده بود

برفرش سبزمزرعه

ولی مگر

آن نگاه معنادار

گذاشت که چشم برهم بگذارم

چگونه دورشوم

ازپری زیبایی که چمنگاه را دیوانه کرده بود

ساقهایی که از سپیدی

به ماه سلام می داد

مرمرسینه ای که

مونس ماه وبیزار ازآفتاب بود

صورت نرم لطیفی

که با کمی نوازش هم خراش برمیداشت

مصاف عقل واحساس

برسر عشق بود وعشق

عقل گفت برو.....

دل رابسوز وچشم را بدوز

احساس گفت بمان وبجوش

جان را بریز

لب درلب وعشق را بنوش .......

ناگفته نماند
پایان شعرتون خیلی زیبا بود وقشنگ تمامش کردید
ساقهایی که از سپیدی

به ماه سلام می دهد

مرمرسینه ای که

مونس ماه وبیزار ازآفتاب است

صورت نرم لطیفی

که با کمی نوازش هم خراش برمیداشت

مصاف عقل واحساس

برسر عشق بود وعشق

عقل گفت برو.....

دل رابسوز وچشم را بدوز

احساس گفت بمان وبجوش

جان را بریز

لب درلب وعشق را بنوش .......
من فقط بعضی جاهارو که تکرارداشت وشبیه به نثربود
واصلن نیازهم نبود که اون قدرتعریف داشته باشد راحذف کردم چون وسط شعر شکل یک داستان کوتاه به خودش گرفته بود درسته تصویرهم داشت مثلن باتعاریفی که درابتدای شعرداشتین مشخصه که مزرعه خلوته ودیگه لازم نبود توضیح اضافی بدید که همه رفته بودند و........
بازم ببخشید جسارتم رو برادرخوبم فقط ازجهت همفکری بود وبس موفق باشید