روزگاریست عجیب / سرد و بارانی و ابر

درود
شعر نیمایی دارای وزن و آهنگ است که شعر شما در تعریف نیمایی نمی گنجد.
هواییست عجیب
سرد ، بارانی ، ابر
شهر پاییزی و آدمها سرد
کوچه هایی ز محبت خالی
سرد و وهم انگیز
***که البته 3 واژه ی سرد خود مشکل است
***و از اینجا شعر میشکند:
و کمی طوفانی!!!!!!!!

امشب این شهر و همه آنچه در اوست
مأمن ___سرد _4_قدمهای شب من شده است

میروم هر سو به سویی بی هدف
تنها میان سیل تن ها بی رمق
*** تنها و تن ها زیباست ولی این بی هدفی با قبل از سراب شدن این خیال:
در دلم شوق فراوان دارم
حس خوب یک ملاقات قدیمی دارم
من بمانم با تو
با یه عالم حرف جور
نغز از تو
خنده از من
گونه از تو
گرمی آغوش از من
*** بی معنی است
***و باز اینجا شعر میشکند:
ولی افسوس
این فکر سراب است
مردم شهر چناند غریب
که دگر واژه \"ای دوست سلام\"
تازگی حرف عجیبی شده است

کودک خفته در آغوش پدر؟؟؟؟؟؟
تو بدان آگاه باش؟؟؟؟؟؟
روزگاریست عجیب
سرد و بارانی و ابر؟؟؟؟؟؟
میروم تنها و با هر یک قدم
بر سنگ فرش زندگی خط میزنم
امشبم یکبار دیگر تا سحر
کز میکنم لرزان کناری دوردست
می سپارم چشم بر سیل تن ها
باز هم قصه را با غصه آشنا میکنم
میگذارم چشم برهم
با سوالی بی جواب
که چرا نیست کسی
الهام بخش واژه های عاشقی