عشق هراسی!

بسم الله الرحمن الرحيم
عشق از دیدگاه برداران اهل تسنن! از استاد عزیزم جناب استاد حاج محمدی عزیز تمنا دارم این متن را به زبان شیرین فارسی ترجمه نمایند تا کمکی برای درک بیشتر این مقاله و اثر این جانب گردد انهایی که عربی بلد هستند خب دیگه نیازی ندارند و از سوئی از همه عزیزان خواهانم هرانچه راجب عشق هراسی می دانند یا تجربه نمودند برای استفاده عموم چنانچه دوست داشتند منت برمن گذارند در زیر همین پست به صورت کامنت نقد درج نمایند بی شک بی صبرانه منتظر خوانش افکار و اندیشه و تجربیات شما گرانقدران و اساتید خواهم بود. در ضمن خانم دکتر صفیه پاپی عزیز نیز راهنمای بیشتر نمایند از لحاظ روان شناختی عشق هراسی که کمال تشکر و قدر دانی را از ایشان دارم که همچون گذشته دست گیرنده من خادم و باقی کاراموزان عزیزمان بودند دوستتان دارم شدید و فروان

العشق مسلك خطر، وموطئ زلق، غوائله لا تؤمن، وضحاياه لا تحصى، وأضراره لا يحاط بها.
وأهل العشق من أشقى الناس، وأذلِّهم، وأشغلهم، وأبعدهم عن ربهم.
عشق راهیست پر خطر و مسیری پر لغزش، عناد و سرکشیش اطمنیان نمیدهد. و اسیب دیدگانش بیشمار و زیان هایش نا محدود به طوری که نتوان به ان پی برد
سلکان عشق شقی و سنگ دل و خار ترین مردمانند که عشق مشغول شان نموده و از راه خدا دورشان کرده.!!! تا اینجا ترجمه خودم
قال ابن تيمية - رحمه الله -: \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\" فإن الذي يورثه العشق من نقص العقل والعلم ، وفساد الدين والخلق، والاشتغال عن مصالح الدين والدنيا أضعاف ما يتضمنه من جنس المحمود.
وأصدقُ شاهدٍ, على ذلك ما يعرف من أحوال الأمم، وسماع أخبار الناس في ذلك; فهو يغني عن معاينة ذلك وتجربته، ومن جرب ذلك أو عاينه اعتبر بما فيه كفاية; فلم يوجد قط عشق إلا وضرره أعظم من منفعته \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\".
وقال - رحمه الله -: \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\" وهؤلاء عشاق الصور من أعظم الناس عذاباً، وأقلهم ثواباً، فإن العاشق لصورة إذا بقي قلبه متعلقاً بها مستعبداً لها اجتمع له من أنواع الشر والفساد ما لا يحصيه إلا رب العباد، ولو سلم من فعل الفاحشة الكبر ى; فدوام تعلق القلب بها أشد ضرراً عليه ممن يفعل ذنباً ثم يتوب، ويزول أثره من قلبه.
وهؤلاء يُشَبَّهون بالسكارى والمجانين كما قيل:
سكران: سُكرُ هوىً وسُكر مدامةٍ, ومتى إفاقةُ مَن به سكــران
وقيل:
قالو: جننت بمن تهوى فقلت لهم: *** العشق أعظم مما بالمجانيــن
العشق لا يستفيق الدهر صاحبه *** وإنما يُصرَعُ المجنونُ في حين
وقال - رحمه الله - متحدثاً عن حقيقة العشق : \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\" قيل: العشق هو فساد الإدراك، والتخيل والمعرفة; فإن العاشق يخيل له المعشوق على خلاف ما هو به، حتى يصيبه ما يصيبه من داء العشق .
ولو أدركه على الوجه الصحيح لم يبلغ إلى حد العشق وإن حصل له محبة وعلاقة \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\".
وقال: \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\" وقيل: إن العشق هو الإفراط في الحب حتى يزيد على القصد الواجب; فإذا أفرط فيه كان مذموماً فاسداً مفسداً للقلب والجسم \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\".
ولقد تظاهرت أقوال أهل العلم ، والشعراء، والأدباء، ومَن وقعوا في العشق في بيان خطورته، وعظيم ضرره.
\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\" قالوا: وإذا اقتحم العبد بحر العشق ، ولعبت به أمواجه - فهو إلى الهلاك أدنى منه إلى السلامة\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\".
وقال بعض الحكماء: \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\" الجن ون فنون، والعشق من فنونه\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\".
وقالوا: وكم من عاشق أتلف في معشوقه ماله، وعرضه، ونفسه، وضَيَّع أهله، ومصالحَ دينِه ودنياه \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\".
وقالوا: \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\" والعشق هو الداء الدوي الذي تذوب معه الأرواح، ولا يقع مع الارتياح، بل هو بحر من ركبه غرق; فإنه لا ساحل له، ولا نجاة منه \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\".
* قال أحدهم:
العشق مشغلةٌ عن كل صالحةٍ, وسكرةُ العشق تنفي لذة الوسنِ
* وقال أبو تمام:
أما الهوى فهو العذاب فإن جرت فيه النوى فأليم كـل عذاب
* وقال ابن أبي حصينة مبيناً ضرر العشق ، غابطاً مَن لم يقع في أشراكه:
والعشق يجتذب النفوس إلى الردى بالطبع واحَسَدِي لمن لم يعشقِ
* وقال عبد المحسن الصوري:
ما الحب إلا مسلك خطر عسر النجاة وموطئٌ زَلَقُ
قالوا: \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\" والعشق يترك الملك مملوكاً، والسلطان عبداً \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\".
قالوا: \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\" ورأينا الداخل فيه يتمنى منه الخلاص، ولات حين مناص \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\".
قال الخرائطي: أنشدني أبو جعفر العبدي:
إنِ الله نجاني من الحب لم أعُــــد إليه ولــم أقبل مقالة عاذلــي
ومن لي بمنجاةٍ, من الحب بعد ما رمتني دواعي الحب ِّ بين الحب ائل
وقال منصور النمري:
وإنَّ امرءاً أودى الغرام بُلُبِّه لعريانُ من ثوب الفلاحِ سليبُ
قال ابن القيم - رحمه الله - مبيناً خطر العشق على الدين: \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\" ومحبة الصور المحرمة وعشقها من موجبات الشرك، وكلما كان العبد أقرب إلى الشرك، وأبعد من الإخلاص كانت محبته بعشق الصور أشد.
وكلما كان أكثر إخلاصاً، وأشدّ توحيداً كان أبعد من عشق الصور.
ولهذا أصاب امرأة العزيز ما أصابها من العشق ; لشركها، ونجا منه يوسف الصديق - عليه السلام - بإخلاصه.
قال - تعالى -: ( كَذَلِكَ لِنَصرِفَ عَنهُ السٌّوءَ وَالفَحشَاءَ إِنَّهُ مِن عِبَادِنَا المُخلَصِينَ ) [يوسف: 24].
فالسوء: العشق ، والفحشاء: الزنا ; فالمخلص قد خَلُص حُبٌّه الله، فخلَّصه الله من فتنة عشق الصور، والمشرك قلبه متعلق بغير الله، فلم يخلص توحيده وحبه الله - عز وجل – \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\".
+++++++++++++++++++++
۳ روز پیش
ترجمه استاد ابراهیم حاج محمدی
سید بزرگوار حاج فکری احمدی زاده(ملحق) عزیز و گرامی:
سلام و درود بر شما . فدایت شوم چند وقتی است کمتر وارد فضاهای مجازی می شوم و گرفتاری هایم فروان است . شما که شماره تلفن مرا داری در اینگونه موارد که تکلیفی می فرمایید ، تماسی بگیرید تا مطلع شوم و خدایی نکرده ترک امتثالی سرنزند . علی ای حال خوب شد متن این پُست شما به چشمم خورد . ولی دیشب که مشغول ترجمه و تایپ ترجمه بودم متأسفانه اینترنت منزل قطع گردید و میسر نشد که ترجمه را ارسال کنم . از اینکه تأخیری صورت گرفت عذرخواهم . و این هم ترجمه متن عربی : چون شتاب داشتم که امتثال امر در اسرع وقت صورت پذیرد ممکن است اشتباه تایپی صورت گرفته باشد!
%%%%%%%%%%%%%%%%%
عشق راهی خطرناک و مسیری لغزنده است ، دشواری هایش بی امان و قربانیانش بیشمار و زیان هایش نا محدود است
عاشقان بدبخت ترین و خوارترین و گرفتارترین مردمان و دورترینشان از پروردگار خویشند!
ابن تیمیه می گوید :آنچه عشق در پی دارد از قبیل نقصان خرد و دانش و فساد دین و اخلاق و انصراف از مصالح دین و دنیا چندین برابر پیامد های نیکوی آن است .
صادق ترین گواه بر این ادعا همان چیزهایی است که از احوال امتها دریافته می شود و از اخبار مردمان شنیده می گردد و این خود از به چشم دیدن و تجربه کردن بی نیاز می سازد و هر کس تجربه کرده و به چشم خود دیده است مضرات موجود در آن را بسنده می شمارد . در نتیجه هرگز عشقی بافت نمی شود جز اینکه زیانش عظیم تر از منفعتش است
و نیز همو گفته است : و این عاشقان صورتها عذابشان از همه مردمان بیشتر و ثوابشان از همگان کمتر است . چرا که عاشق صورت آنگاه که قلبش وابسته به آن و رام آن باقی بماند همه ی انواع شر و فساد که کسی شمارش را جز خدای مردمان نداند ، برایش فراهم می آید هر چند از انجام فساد بزرگ در امان باشد .دوام وابستگی قلب به آن زیانش بر او بیشتر است از کسی که مرتکب گناهی می شود و سپس توبه می کند و اثرش را از قلب خویش برطرف می کند .
و اینان شبیه انسان های مست و دیوانه اند آنچنان که گفته شده است:
دو نوع مستی است : مستی عشق و مستی شراب و کسی را که در او مستی است ، کی هشیاری است؟
و گفته شده است : به کسی که عاشق گردید گفتند دیوانه شده ای . عشق گرانتر است از آنچه در دیوانگان است
عشق اهل خود را در طول روزگار رها نمی کند حال آنگه انسان دیوانه گاه دچار جنون است.
و همو رحمت خداوند بر او باد در باره حقیقت عشق گفته است :
گفته شده است که عشق فساد دستگاه ادراکی و تخیل و شناخت است و معشوق برای عاشق بر خلاف آنچه هست تصور می گردد. تا اینکه به او می رسد آنچه از درد عشق است .
و اگر به وجه صحیح او را دریابد به حد عشق نمی رسد هرچند محبت و علاقه ای برای او حاصل می گردد.
و همو گفت : گفته شده که عشق زیاده روی است در محبت تا اینکه از حد ضروری افزونی می گیرد. و چون در آن زیاده روی شود ناپسند است و تباه کننده ی قلب و جسم .
و سخنان اهل علم و شاعران و ادیبان و هر کس در عشق گرفتار گردیده در بیان خطرات و بزرگی زیانش فراوان است .
و گفته اند : و چون بنده دریای عشق را درنوردد و امواجش او را به بازی گیرد به هلاک نزدیکتر است از سلامت.
یکی از حکما گفته است جنون ، فنونی دارد و عشق از فنون آن است
و گفته اند چه بسیارند عاشقانی مال و آابرو و جان خویش را برای معشوق تلف کرده و خاندان و مصالح دین و دنیایشان را ضایع گردانیده اند.
و گفته اند : عشق درد ی بی درمانی است که ارواح با او ذوب می شوند
و یکی از آنان گفته است : عشق رویگردانی از هر امر صالحی است و مستی عشق لذت خواب سنگین را نفی می کند
و ابو تمام گفته است:

دل باختگی عذاب است . و اگر انگیزه ها بر آن جاری شود دردی تماما عذاب است.
و ابن ابی حصینه در باب زیان عشق و در رشک نسبت به کسی که در ورطه ی عشق نیافتاده ، گفته است :
عشق جانها را به به پست ترین حالت های طبایع می کشاند و چقدر حسادت می ورزم به کسی که عاشق نگردیده است .
و عبد المحسن صوری گفته است :
عشق جز راهی خطرناک که نجات از آن مشکل است و قدمگاهی لغزنده نیست
و گفته اند : عشق پادشاه را مملوک و سلطان را بنده می گذارد.
گفته اند . دیده ایم کسی را که وارد حیطه عشق گردیده که آرزوی رهایی از آن را دارد حال آنکه مجال گریزی ندارد
خرائطی گفته است : که ابوجعفر عبدی برایم سروده است :
خداوند مرا از عشق نجات داد و بسوی آن باز نگشتم و گوش به ملامت کننده ی خویش نمی دهم
و کیست که مرا از عشق برهاند بعد از آنی که انگیزه های عشق مرا در میان بند های عشق افکنده است
و منصور نمری گفته است :
انسانی که تعلق خاطر خردش را گرفتار ساخته است از لباس رستگاری عریان است و عقلش ربوده شده است.
و ابن قیم خدایش رحمت کناد در بیان خطر عشق بر دین گفته است . عشق و دلبستگی به صورت های حرام از موجبات شرک است و هرچه بنده ای به شرک نزدیکتر و از اخلاص بدورتر باشد دل بستگی اش به صورت ها شدید تر است و هر چه اخلاصش بیشتر و یگانه پرستی اش قوی تر باشد ، از عشق به صورت ها دورتر است

و بدین خاطر رسید به همسر عزیز مصر , آنچه از عشق به اورسید بموجب شرکش و نجات یافت یوسف صدیق علیه السلام بموجب اخلاصش.
قال - تعالى -: ( كَذَلِكَ لِنَصرِفَ عَنهُ السٌّوءَ وَالفَحشَاءَ إِنَّهُ مِن عِبَادِنَا المُخلَصِينَ ) {يوسف: 24}
و خداوند متعال فرمود بدین ترتیب بدى و زشتكارى را از او بازگردانيم چرا كه او از بندگان مخلص ما بود
پس سوء همان عشق است و فحشاء همان زنا و مخلص عشق خود را به خدا خالص گردانیده است و در نتیجه خداوند او را از فتنه عشق به صورتها رهایی بخشیده و مشرک قلبش گرفتار غیر خداوند است و و خداوند توحید و یگانه پرستس اش را خالص نگردانیده است
++++++++++ ++++++++++
واما.....
عشق که از در وارد شود در پی گناه نمی گردد.!!!!بداهه
متاسفانه در طول تاریخ و حتی مذاهب و عرف و اداب و سنن ما و ملل و شعرا و ادیبان همیشه فوبی عشق یا عشق هراسی را در راس الویت های خود قرار دادن مانند ،خطر است، عیب است ، ناهنجاری میباشد ، و خروج از قوانین خانواده و اجتماع و دین است ووووو و حتی فتوای حرام به آن نسبت دادند!!!!
لذا این جانب با کمال افتخار و در اوج تواضع در برابر همه بزرگواران و ادیبان گرانقدر اعلان می نمایم که((((( پدیده و نظریه ی فوبیای عشق یا عشق هراسی متعلق به این جانب فکری احمدی زاده بود و هر گونه سواستفاده از این مطلب و نظریه بدون ذکر نام این جانب ابتدا شرعا حرام ودر ثانی پیگرد قانونی دارد. برادر و خادم شما مدیر و موسس سایت ادبی شعرناب
سید حاج فکری احمدی زاده(ملحق)

اگرچه واژه تعلیق، در مرحله کاربرد، معانی متعددی دارد، معنای اصلی آن در لغت: درآویختن چیزی به چیز دیگر و ایجاد بستگی و ارتباط بین دو چیز کاملاً به هم وابسته است. برای همین، بسیاری از دانش مندان علم لغت، (عَلِقَ به) را (نَشِبَ به) تفسیر کرده اند. [۷] [۸] [۹] [۱۰] [۱۱]
بدین جهت، در لغت، به قطعه خونی که به رحم چسبیده و از مبادی نشو آدمی است و یا کرمی که به بدن چسبیده و خون می‌خورد (زالو)، علقه ، و به بستنِ در، تعلیق الباب گویند.
در نتیجه، معنای لغوی واژه تعلیق، متصل کردن چیزی به چیز دیگر و ایجاد ارتباط و بستگی چیزی به چیز دیگر است. این مفهوم، به مفهوم فقهی تعلیق نزدیک تر می‌نماید.
منبع:ویکی فقه

باتوجه به معنای تعلیق ...بدون هرگونه وابستگی از هرنوع...ترسیدن از عشق ممنوع ........کوتاه عمیقی ست بزرگ استادم ضمن اینکه جستجو کردم همه جور ترس بود غیراز عشق هراسی!تبریک می گم برای این عبارت جدید که بقلم توانای شما جان گرفت...پاینده باشید

واما................عشق ..
هراسی دارد که رخسار را به رنگ خود آذین می کند و جار رسوایی می دهد .
روزگاری ...
عجیب است برای عشق ...

درود استادبزرگوارم احمدی زاده
راستش ابتدا خودم رادرحدی ندیدم که درمورد این شعر چیزی بنویسم
وبانو پاپی هم توضیحات بسیارخوبی دادند واستفاده کردم
اماافراغ اندیشه های ناب شما معمولن ذهن رو بدجور درگیر می کنه همیشهوباعث بوجود امدن سوالات زیادی درذهن انسان میشه
البته این شعر به نظرمن بیشتر ازهمون جملات قصارتون بود وتفاوت دشت با دیگر اشعارتان
ولی هرچه هست مثل همیشه پشتش حرفهای زیادی نهفته است
به نظرمن این عشق هراسی دلایل گوناگونی دارد که ابتدا برای روشن شدن موضوع خوب است
کمی درمورد عشق وانواع آن صحبت کنیم
یکی از ویژگی های انسان که مختص خودش هم هست محبت وعاطفه ودرنوع پیشرفته ی آن همان عشق و دلدادگی اوست حال ممکن است عشق انسان به انسان باشد
عشق انسان با جاندارانی مثل گل وگیاه و یاهم عشق انسان به یک شی بی جان . ویا عشقی متعالی تر که آمن عشق انسان به خداونده مرحله نهایی و درجه آخر محبت را عشق گویند
درکل می گویند عشق کیفیت روانی است که همه استعدادها و نیرو های درونی آدمی را در به ثمر رسانیدن گرایش ها و محبت شدید به آنچه خیر و کمال تلقی شده است آماده می نماید. مفهوم جامع عشق عبارت است از نهایت خواستن حقیقتی ( معشوق ) که از نظر جمال و کمال برای خود آدمی عالیترین آرمان تلقی شده است .
وعشق اقسامی دارد

1 قسم مجازی نامعقول: منشاء آن شهوانی است . این نوع عشق در مورد اکثریت انسانها به کار می رود . این نوع عشق را امام علی (علیه السلام) فرموده اند، بینایی آدمی را که عبارت است از اندیشه و تعقل و درک و احساسات برین و کمال جویی، از بین می برد و او را به بیماری دل که اختلالات روانی است مبتلا می سازد.

2قسم معقول: عبارت است از محبت شدید و گرایش حیاتی به کمالات و خیرات عالیه مانند معرفت، نوع دوستی که به درجه محبت شدید و گرایش حیاتی برسد و اخلاق فاضله جلوه هایی از کمال می باشد.

3قسم فوق معقول: که در اصطلاح فلسفه و عرفان عشق حقیقی نامیده می شود . معشوق دراین عشق فقط خداوند است و این همان مرحله اعلای کمال است .

عاشق شو ار نه روزی کار جهان سر آید ناخوانده درس مقصود از کارگاه هستی

در این عشق است که همه قوای مغزی و روانی آدمی شکوفا شده و به فعلیت می رسد.
انسان در پدیده عشق همه ابعاد حیات خود را به معشوق پیوند می زند لذا عشق یک انسان می تواند بیان کننده ارزش همه ابعاد حیات او باشد . در عشق نوع سوم است که همه قوای مغزی و روانی آدمی شکوفا شده و به فعلیت می رسد.
حضرت علی در نهج البلاغه ازهمان نوع اول عشق سخن گفته شده . آن را کور کننده چشم عقل و کر کننده گوش عقل و دل دانسته است. ومعتقد است « هر کس به چیزی عشق ناروا ورزد نابینایش می کند و قلبش را بیمار کرده با چشمی بیمار می نگرد و با گوشی بیمار می شنود . خواهش های نفس پرده عقلش را دریده ، دوستی دنیا دلش را میرانده است، شیفته بی اختیار دنیا و برده آن است و برده کسانی است که چیزی از دنیا در دست دارند. دنیا به هر طرف برگردد او نیز بر می گردد ، و هر چه هشدارش دهند از خدا نمی ترسد.»

پس عشق در نوع عالی آن که قسم سوم بود نه تنها کور کننده چشم دل و عقل نیست بلکه نهایت شکوفایی عقل و دل انسان است.
عشق به خدا یک طرفه نیست که منجر به افسردگی و دلمردگی شود . اگر او را دوست داشته باشی مطمئن باش خدا تو را بیشتر دوست خواهد داشت چنانکه در قرآن کریم به این امر اشاره شده است. تمام عشق ها به آن محبوب بی پایان باز می گردد و او نیز این عشق را با کیفیت عالی تری به بنده باز می گرداند
فراوانند داستان عشق و دلدادگی هایی که منجر به خطاهای بزرگ و فاحشی می شود، اینها عشق واقعی نیستند، هوس هایی هستند که آتش آن برای مدتی شعله ور گشته و پس از به آتش کشیدن و خاکستر کردن زندگی فرد و اطرافیانش رو به خاموشی می نهد و گاهی تبدیل به نفرت می شود. چه کسی لیاقت عشق اشرف مخلوقات را دارد؟ باید به کسی عشق ورزید که در جهان هستی والاتر از او نتوان یافت و او کسی نیست جز خداوند متعال که عشق به او پایان ناپذیر خواهد بود و دیگر محبت ها نیز در طول محبت او و برای او و به خاطر اوست
عشق به خدا یک طرفه نیست که منجر به افسردگی و دلمردگی شود. اگر او را دوست داشته باشی مطمئن باش خدا تو را بیشتر دوست خواهد داشت
عشق و محبت در هستی و جهان نیز تأثیر به سزایی دارد که نظام علّی و معلولی جهان را تحت تأثیر خود قرار می دهد و به همین دلیل است که خداوند دین اسلام را بر پایه محبت بنا نهاده است تا به این وسیله آموزه و دستورات اسلام را برای همه ملّت ها پسندیده و مطلوب گرداند چرا که با محبت می توان دلها را تسخیر کرد

حالا باید ببینم دراین شعر منظور ازعشق هراسی کدام نوع عشق بوده؟
اگرنوع اول عشق بوده که عشق شهوانی است که دلایل متفاوتی داره ترسیدن ازش
یا ترس ازعشق به دلیل تجربه بد داشتن وسرخوردگی درعشقه
ویا هم داشتن تعصب واعتقادات شدید مذهبی است که باعث ترس ازاینگونه عشق میشه وعرف جامعه ی ما بخصوص مسلمانان که بدمی دونند این عشق رو واون روهوا وهوس شیطانی می دانند حتی اگرهم فقط درحد دوست داشتن توی دل باشه ومعتقدن که به فساد می کشونه آخرش طرفین رو
اگرمنظور از عشق نوع دوم هم باشه که همان
قسم معقولاست و عبارت است از محبت شدید و گرایش حیاتی به کمالات و خیرات عالیه مانند معرفت، نوع دوستی که به درجه محبت شدید و گرایش حیاتی برسد و اخلاق فاضله جلوه هایی از کمال می باشد. که دیگر ترس ندارد مگراینکه انسان حسود وخودخواهی باشیم که نتوانیم به دیگران محبت کنیم وبترسیم ازاینکه محبتمان رابه همنوعانمان نشان بدهیم
واگر هم عشق همان عشق معقول وعشق به خداونده که دیگر نباید از ان هراسی داشت؟!!
امیدوارم جسارتم رو ببخشید استادخوبم نمی دونم چقدرتونستم منظورمو برسونم
بازم ممنونم از اینکه بستری فراهم کردید برای بحث وگفتگو بین دوستان

نکته ی جالبی که در این شعر هست استفاده از عبارت بدیع عشق هراسی است که در همان نگاه اول نظرم را به خود جلب کرد.که معادل آن در روانشناسی میشود فوبی عشق .
در روانشناسی به ترسهای مرضی و غیر منطقی فوبی می گویند مثل فوبی آب ،فوبی ارتفاع ، و ...
استاد بزرگوارم!
به گمانم باید در نسخه ی جدید دی اس ام ، فوبی عشق را هم به انواع فوبی اضافه کنند.
برای من که جالب بود

سلام و درودی مجدد
قبل از پرداختن به موضوع مورد بحث شاید بهتر باشد قدری از عشق بگوییم وتفاوت ان با دوست داشتن:
عشق و دوست داشتن یکی نیستند .دوست داشتن مفهومی فراتر از عشق دارد.تفاوت عشق و دوست داشتن شبیه تفاوت وابستگی و دلبستگی است که برای این دو دوازده تفاوت قائل شده اند:

1-دلبستگی :رابطه ای خاص و پایدار بین دونفراست که بواسطه خواستن یکدیگر , آن دو به هم نزدیک می شوند و هردو تمایل دارند.
وابستگی :به رابطه ای اشاره دارد که درآن وجود یک فرد به طرف مقابلش بستگی دارد (اگر تو نباشی ,من مرده ام )

2- دلبستگی :ساز و کاری طبیعی برای بقاءاست .
وابستگی :مکانیسمی مرضی است

3-دلبستگی :از احساس امنیت و صمیمیت شکل می گیرد .
وابستگی :از احساس ناامنی نشات می گیرد .

4- دلبستگی : احساس تعلق وجود دارد.
وابستگی : احساس تملک و جود دارد.

5-دلبستگی :به شخص استقلال می دهد .
وابستگی :آزادی را از شخص می گیرد .

6-دلبستگی :فرد را آنطور که هست می خواهیم .
وابستگی:فردرا آن چنان که می خواهیم , شکل می دهیم .

7-دلبستگی :شدت احساسات مثبت و منفی نسبت به معشوق در حد تعادل قرار دارد
وابستگی : احساسا ت شدید و غیرقابل کنترل نسبت به معشوق مشاهده می شود.

8-دلبستگی : عشق غیر مشروط است .
وابستگی :عشق مشروط است .

9- دلبستگی : نوع عشق دگر خواهانه است .
وابستگی : عشق خود خود خواهانه است .

10-دلبستگی: توان عشق ورزیدن به خود و دیگری
وابستگی :ناتوانی در عشق ورزیدن به خود و دیگری .

11- دلبستگی :مشتاق رشد است
وابستگی مانع رشد است .

12-دلبستگی :موجب آرامش و امنیت است
وابستگی :به شکست ختم می شود ...

و اما عشق با مولفه هایی که دارد به وابستگی نزدیکتر است تا دلبستگی مگر آنکه با دوست داشتن تکمیل شود. ببینیم:
ریشه ی کلمه ی عشق:
کلمه ی عشق از گیاه عَشَقه گرفته شده
عَشَقه گیاهی خودرو است که رشد می کند و به دور نهال های جوان پیچیده و آنها را خشک می کند. این همان حالت وابستگی در عشق است.احساس تملک...گرفتن ازادی و...
علایقتان را بررسی کنید ببینید کدامشان عشق و کدام دوست داشتن است .مدل دوست داشتن فرزند،خواهر ،برادر،دوست همجنس ،یک پیشوای دینی، و.... با مدل دوست داشتن همسر یا معشوق(جنس مخالف )کاملن متفاوت است .
عشق مولفه های زیستی دارد . روانشناسان هم معتقدند سه انتقال دهنده ی سروتونین ،دوپامین و آدرنالین در این حالت دخالت دارند.
دکتر شریعتی تفاوت عشق و دوست داشتن را در قالب چند جمله مطرح کرده اند:

عشق یک جوشش کور است و پیوندی از سر نابینایی
دوست داشتن پیوندی خود آگاه و از روی بصیرت روشن و زلال
عشق بیشتر از غریزه آب می‌خورد .
دوست داشتن از روح طلوع می‌کند و تا هرجا که روح ارتفاع دارد همگام با آن اوج می‌گیرد
عشق با شناسنامه بی ارتباط نیست، و گذر فصل‌ها و عبور سال‌ها بر آن اثر می‌گذارد
دوست داشتن در ورای سن و زمان و مزاج زندگی می‌کند
عشق طوفانی و متلاطم است
دوست داشتن آرام و استوار و پر وقار وسرشار از نجابت
عشق جنون است و جنون چیزی جز خرابی و پریشانی “فهمیدن و اندیشیدن “نیست
دوست داشتن، دراوج، از سر حد عقل فراتر می‌رود و فهمیدن و اندیشیدن را از زمین می‌کند و باخود به قله‌ی بلند اشراق می‌برد
عشق زیبایی‌های دلخواه را در معشوق می‌آفریند
دوست داشتن زیبایی‌های دلخواه را در دوست می‌بیند و می‌یابد
عشق یک فریب بزرگ و قوی است
دوست داشتن یک صداقت راستین و صمیمی، بی انتها و مطلق
عشق در دریا غرق شدن است
دوست داشتن در دریا شنا کردن
عشق بینایی را می‌گیرد
دوست داشتن بینایی می‌دهد
عشق خشن است و شدید و ناپایدار
دوست داشتن لطیف است و نرم و پایدار
عشق همواره با شک آلوده است
دوست داشتن سرا پا یقین است و شک ناپذیر
از عشق هرچه بیشتر نوشیم سیراب تر می‌شویم
از دوست داشتن هرچه بیشتر، تشنه تر
عشق نیرویی است در عاشق،که او را به معشوق می‌کشاند
دوست داشتن جاذبه ای در دوست، که دوست را به دوست می‌برد
عشق تملک معشوق است
دوست داشتن تشنگی محو شدن در دوست
عشق معشوق را مجهول و گمنام می‌خواهد تا در انحصار او بماند
دوست داشتن دوست را محبوب و عزیز می‌خواهد و می‌خواهد که همه‌ی دلها آنچه را او از دوست در خود دارد، داشته باشند
در عشق رقیب منفور است،
در دوست داشتن است که: ”هواداران کویش را چو جان خویشتن دارند”
عشق معشوق را طعمه‌ی خویش می‌بیند و همواره در اضطراب است که دیگری از چنگش نرباید
و اگر ربود با هر دو دشمنی می‌ورزد و معشوق نیز منفور می‌گردد
دوست داشتن ایمان است و ایمان یک روح مطلق است
یک ابدیت بی مرز است، که از جنس این عالم نیست.

و اما یک سوال :
چرا در برخی از زوجهایی که با عشق ازدواج می کنند بعد از ازدواج عشق بیشتر و محکمتر میشود و در برخی دیگر عشق رنگ می بازد و به سردی می گراید و یا حتی در برخی موارد به نفرت و جدایی ختم میشود؟

در پایان عرایضم ذکر این نکته را ضروری میدانم :
عشق لازمه ی ازدواج است و اگر با دوست داشتن ساپورت نشود پس از مدتی (با فروکش کردن هیجانات و حالات فیزیولوژیک)به سردی می گراید و گاهی ...انچه پس از سالها موجب دوام زندگی و استحکام این پیوند میشود دوست داشتن است.

عشق هراسی و فوبی یک تفاوت عمده دارند و ان هم این است که فوبی ریشه در کودکی دارد .گاه ناخوشایندی یک تجربه ی اضطراب زا به حدی است که کودک سعی می کند آن را از حیطه ی خودآگاه خود خارج کند و به نوعی به فراموشی بسپارد چنین تجربیاتی به سطح ناهشیار فرد رانده میشوند و بعدها به شکل پنهان کنترل اعمال و رفتار فرد را به عهده می گیرند مثل انواع فوبی.
مثلن کودکی که تجربه ای دلهره آور از یک حیوان داشته در بزرگسالی ممکن است بصورت بیمارگونه و کاملن غیر منطقی از پالتوی پشمی بترسد . حالآنکه خودش نیز از علت ترس خود بیخبر است.

اما عشق فوبی بردار نیست چرا که تجربه ی عشق مربوط به بزرگسالی و آگاهی فرد است .
اما آنچه در شعر شما آمده شاید با واژه ی تابو بیشتر قابل تببین باشد.
زیگموند فروید معتقد است که تابوها کهن‌ترین مجموعهٔ قوانین بشری‌اند و اقدامات منع‌شده در تابوها و قوانین اقداماتی هستند که بسیاری از انسان‌ها تمایل طبیعی به انجام‌دادن آنها دارند. او، با بهره‌گیری از تجربیاتی که در زمینهٔ روانکاوی دارد، به مشابهت‌هایی میان رسم‌های تابویی و عوارض بیماری روانی وسواس پی می‌بَرد و بر این پایه می‌گوید که تابوها در آغاز از ممنوع‌شدن تمنیات و اعمال غریزی ــ ممنوعیت‌هایی که نسل پیشین انسان‌های اولیه با خشونت تمام بر نسل بعدی تحمیل کرده‌است ــ پا گرفته‌اند. این فرضیه روشن می‌کند که چرا انسان درقبال آنچه تابو ممنوع ساخته‌است ایستاری (مقاومت) دوپهلو دارد؛ چه به‌طور غریزی انسان پس از تحمیل‌شدن تابو، ناخودآگاه سودایی خوش‌تر از زیر پا گذاشتن تابو ندارد. آن قدرت جادویی که انسان برای تابو قائل است و کشش و گیرایی تابو همه حاصل وسوسه‌انگیزی آن و نیز ظرفیتی است که تابو برای برانگیختن کشش‌های غریزی و ناخودآگاهِ انسان دارد. از همین رو، برای محترم ماندن تابو به مقاومت آگاهانۀ فوق‌العاده‌ای نیاز هست که خود از قداست تابو، تأکید مکرر بر زیر پا گذاشتن آن و نیز کیفر شدیدی که برای نقض‌کنندگان آن در نظر گرفته شده‌است مایه می‌گیرد.

از عشق ... عشق .. عشق .... گفتند و صدبار گفتیم
این قصه های قدیمی دیگر شنیدن ندارد
...
عشق دریایی ست که هر لحظه روح عاشق بر آن نقش می بندد
در نهایت «بی خويشی» ، «استغراق» و «حلول»
که گاه شاعری چون مولانا از آن تعبیر راهی سخت نموده در همان ابتدای ابتلا:
عشق از اول سرکش و خونی بود
تا گریزد آنکه بیرونی بود
و در جایی،
حضرت شیدا -حافظ از آن اینگونه تعبیر سهل و ممتنع می‌نماید راهی که ابتدا سهل و آسان و در ادامه توأم با مشکلات خاص خودش :
که عشق آسان نمود اول، ولی افتاد مشکل ها
...

بامهر
فاطمه جهانبازنژاد

سید بزرگوار حاج فکری احمدی زاده(ملحق) عزیز و گرامی:
سلام و درود بر شما . فدایت شوم چند وقتی است کمتر وارد فضاهای مجازی می شوم و گرفتاری هایم فروان است . شما که شماره تلفن مرا داری در اینگونه موارد که تکلیفی می فرمایید ، تماسی بگیرید تا مطلع شوم و خدایی نکرده ترک امتثالی سرنزند . علی ای حال خوب شد متن این پُست شما به چشمم خورد . ولی دیشب که مشغول ترجمه و تایپ ترجمه بودم متأسفانه اینترنت منزل قطع گردید و میسر نشد که ترجمه را ارسال کنم . از اینکه تأخیری صورت گرفت عذرخواهم . و این هم ترجمه متن عربی : چون شتاب داشتم که امتثال امر در اسرع وقت صورت پذیرد ممکن است اشتباه تایپی صورت گرفته باشد!
%%%%%%%%%%%%%%%%%
عشق راهی خطرناک و مسیری لغزنده است ، دشواری هایش بی امان و قربانیانش بیشمار و زیان هایش نا محدود است
عاشقان بدبخت ترین و خوارترین و گرفتارترین مردمان و دورترینشان از پروردگار خویشند!
ابن تیمیه می گوید :آنچه عشق در پی دارد از قبیل نقصان خرد و دانش و فساد دین و اخلاق و انصراف از مصالح دین و دنیا چندین برابر پیامد های نیکوی آن است .
صادق ترین گواه بر این ادعا همان چیزهایی است که از احوال امتها دریافته می شود و از اخبار مردمان شنیده می گردد و این خود از به چشم دیدن و تجربه کردن بی نیاز می سازد و هر کس تجربه کرده و به چشم خود دیده است مضرات موجود در آن را بسنده می شمارد . در نتیجه هرگز عشقی بافت نمی شود جز اینکه زیانش عظیم تر از منفعتش است
و نیز همو گفته است : و این عاشقان صورتها عذابشان از همه مردمان بیشتر و ثوابشان از همگان کمتر است . چرا که عاشق صورت آنگاه که قلبش وابسته به آن و رام آن باقی بماند همه ی انواع شر و فساد که کسی شمارش را جز خدای مردمان نداند ، برایش فراهم می آید هر چند از انجام فساد بزرگ در امان باشد .دوام وابستگی قلب به آن زیانش بر او بیشتر است از کسی که مرتکب گناهی می شود و سپس توبه می کند و اثرش را از قلب خویش برطرف می کند .
و اینان شبیه انسان های مست و دیوانه اند آنچنان که گفته شده است:
دو نوع مستی است : مستی عشق و مستی شراب و کسی را که در او مستی است ، کی هشیاری است؟
و گفته شده است : به کسی که عاشق گردید گفتند دیوانه شده ای . عشق گرانتر است از آنچه در دیوانگان است
عشق اهل خود را در طول روزگار رها نمی کند حال آنگه انسان دیوانه گاه دچار جنون است.
و همو رحمت خداوند بر او باد در باره حقیقت عشق گفته است :
گفته شده است که عشق فساد دستگاه ادراکی و تخیل و شناخت است و معشوق برای عاشق بر خلاف آنچه هست تصور می گردد. تا اینکه به او می رسد آنچه از درد عشق است .
و اگر به وجه صحیح او را دریابد به حد عشق نمی رسد هرچند محبت و علاقه ای برای او حاصل می گردد.
و همو گفت : گفته شده که عشق زیاده روی است در محبت تا اینکه از حد ضروری افزونی می گیرد. و چون در آن زیاده روی شود ناپسند است و تباه کننده ی قلب و جسم .
و سخنان اهل علم و شاعران و ادیبان و هر کس در عشق گرفتار گردیده در بیان خطرات و بزرگی زیانش فراوان است .
و گفته اند : و چون بنده دریای عشق را درنوردد و امواجش او را به بازی گیرد به هلاک نزدیکتر است از سلامت.
یکی از حکما گفته است جنون ، فنونی دارد و عشق از فنون آن است
و گفته اند چه بسیارند عاشقانی مال و آابرو و جان خویش را برای معشوق تلف کرده و خاندان و مصالح دین و دنیایشان را ضایع گردانیده اند.
و گفته اند : عشق درد ی بی درمانی است که ارواح با او ذوب می شوند
و یکی از آنان گفته است : عشق رویگردانی از هر امر صالحی است و مستی عشق لذت خواب سنگین را نفی می کند
و ابو تمام گفته است:

دل باختگی عذاب است . و اگر انگیزه ها بر آن جاری شود دردی تماما عذاب است.
و ابن ابی حصینه در باب زیان عشق و در رشک نسبت به کسی که در ورطه ی عشق نیافتاده ، گفته است :
عشق جانها را به به پست ترین حالت های طبایع می کشاند و چقدر حسادت می ورزم به کسی که عاشق نگردیده است .
و عبد المحسن صوری گفته است :
عشق جز راهی خطرناک که نجات از آن مشکل است و قدمگاهی لغزنده نیست
و گفته اند : عشق پادشاه را مملوک و سلطان را بنده می گذارد.
گفته اند . دیده ایم کسی را که وارد حیطه عشق گردیده که آرزوی رهایی از آن را دارد حال آنکه مجال گریزی ندارد
خرائطی گفته است : که ابوجعفر عبدی برایم سروده است :
خداوند مرا از عشق نجات داد و بسوی آن باز نگشتم و گوش به ملامت کننده ی خویش نمی دهم
و کیست که مرا از عشق برهاند بعد از آنی که انگیزه های عشق مرا در میان بند های عشق افکنده است
و منصور نمری گفته است :
انسانی که تعلق خاطر خردش را گرفتار ساخته است از لباس رستگاری عریان است و عقلش ربوده شده است.
و ابن قیم خدایش رحمت کناد در بیان خطر عشق بر دین گفته است . عشق و دلبستگی به صورت های حرام از موجبات شرک است و هرچه بنده ای به شرک نزدیکتر و از اخلاص بدورتر باشد دل بستگی اش به صورت ها شدید تر است و هر چه اخلاصش بیشتر و یگانه پرستی اش قوی تر باشد ، از عشق به صورت ها دورتر است

و بدین خاطر رسید به همسر عزیز مصر , آنچه از عشق به اورسید بموجب شرکش و نجات یافت یوسف صدیق علیه السلام بموجب اخلاصش.
قال - تعالى -: ( كَذَلِكَ لِنَصرِفَ عَنهُ السٌّوءَ وَالفَحشَاءَ إِنَّهُ مِن عِبَادِنَا المُخلَصِينَ ) {يوسف: 24}
و خداوند متعال فرمود بدین ترتیب بدى و زشتكارى را از او بازگردانيم چرا كه او از بندگان مخلص ما بود
پس سوء همان عشق است و فحشاء همان زنا و مخلص عشق خود را به خدا خالص گردانیده است و در نتیجه خداوند او را از فتنه عشق به صورتها رهایی بخشیده و مشرک قلبش گرفتار غیر خداوند است و و خداوند توحید و یگانه پرستس اش را خالص نگردانیده است