یادت داده است

بی وفایی درس هایی باز یادت داده است

دوستی با دوست تنها.... ناز... یادت داده است

گرم بودن با ر قیبانم یقین دارم رفیق

ظهر تابستانی از اهواز یادت داده است

همنشینی های با من حاصلی جز این نداشت

بغض های گاه گاهم راز یادت داده است

دل بریدم از جوانی و تو دل از من رفیق

دل بریدن از مرا مقراض یادت داده است

من یقین دارم که رنگ و طعم شیرین لبت

شاخه ی نارنجی از شیراز یادت داده است

طعنه ی پیری نزن بر شانه ی افتاده ام..

شا نه هایم لذت پرواز یادت داده است

کاش بنویسم برای شهر دار شهرتان

در مسیر . . وصل.... دست انداز یادت داده است