سارغ دلتنگي

سکوت مي کنم
اما شعرهايم را در کدامين
سارغ دلتنگي
به درياي رها شدن بسپارم
تا شعله هاي آتش عشق را
زير عميق ترين اقيانوس
به خاک خاکستري مبدل کند
و شايد سارک
از پهناترين ساحل
طعمه شعرهايم را چنگ بزند
روزي بر پشت بام آرزويت بي اندازد
چگونه پنهان کنم
التماس تکه هاي،شکسته
انتظار را
که عاجزانه
بر ديوار ديدارت تکيه کرده است
تو باز مي آيي
از هراس تاريکي
به چشم هاي سبز صداقتم زل مي زني
که اذعان کند به ديوانگي!
و باز من
زبان حقيقت را
با فتوره ضخيم احساس مي بندم
که مبادا رسوايي اعتماد
به گوش بدگويان برسد
من ديگر
به سادگي هايم زخم زبان نمي زنم
مگر مي شود
جاهل و زبان منطق ؟!
پس بيا
مژده را بده
سرزنش هايم به پايان رسيده است
به روال آمدن و رفتن ها عادت کرده ام
اما از اين رهگذرهاي شبانه کمي ميترسم
مدتيست برايم
عاشقانه مي نويسند



سارغ：بقچه/سارک：پرنده ي سياه/اذعان：اعتراف/فتوره：پارچه