رگبار پاییزی

رگبار میزند به پس شیشه های شهر
پاییز رخ نموده به پس کوچه های شهر
گویا گرفته دل آسمان که میبارد
واز اشک دیده اش شده تر گونه های شهر
زم ‌زمزمه زند که زمان خزان شده
محزون شدست زمزم زماره های شهر
با خیمه ای سترگ که بسته به روی خلق
گشته تهی ز مهر و صفا کومه های شهر
زاغ و زغن بجای هزاران عیان شدند
گرگ و شغال کرده فزون زوزه های شهر
آغوش گرم یار نصیب شه و امیران است
همبستر گداست نم ویرانه های شهر
تابوت زندگیست روان سوی خاک گور
خاموش و سرد گشته کنون شعله های شهر