خونْ گساران

بروفه ے نقرابے ِ ماھتاب، شہربند مشکینے ِ شبش . . . برای چیدن گلہاے بنفشہ،برمیگشت... شولای شهراشوب هر طوفان کالبد کیمیایے انسان، در بطن ابدیتہاے نو، رسخ مستانہ ها... رستاخیز بارانہا با میعا ن کوکبے مزارع خون به شکوه ِ کرندِ دشہاے شراب ،، بازمیگشت... سوگ سرباگین سرزمینہاے واقعہ در مرز نانوشتہ ے هزیمت و عشق ، از ساقہ ے سماوے اسلیمےها، از اشک به شعاع قیمومیت ِ چشمهایش،،، بازمیگشت. . . . ایستادگانی ،صف در صف نوازندگان اقلیمہا ے ٍگرم دستانش سینه ریز ارغنون آفتاب، برگردن رقصنده در مقرنسہاے کہن خوشہ ے زرافرید سروسار شیدایے شعله ے مقدس بہار اهورایے قرنہاے دیگرے حتے غوص خوابهاے اقیانوسہا را ، زیستہ بود... لبہایش، آرایه ی لاجورد ِیشت ِ آبانہا در یشمزار شهود، از آب به آه ، آمیخته بود... سیلان سکر جام فروهر آسمانہا دور.. دورتر... دوردستهاے جهانے ،تر عطش جاده هاے جولانزده در پیکر رویاے فصل خشکیدن بوته های جنتانیا دگردیسے شرار وحشے نیستانہا با سرخنای بریده ای در باد، . . . . . . »وَ سَلامٌ عَلَیْه یَوْمُ وُلِدَ وَ یَومَ یَموتُ وَ یَوْمَ یَبَعثُ حَيَّا » .