ساحل نیلوفری

می توان پیچید دور ماهِ آیا روسری را ؟!
من خودم با این دو چشمم دیدم این جادوگری را

غرق شد مهتاب دیشب زیر موج پاسی از شب
باد تا بوسید محکم تار و پود روسری را

لشکر امواج وحشی ناگهان افتاد در دام
تا گره زد زیر گردن ساحل نیلوفری را

نقش تلخی می زنم از یاد لیلی بر لبانم
چون من از نزدیک دیدم قصه های دلبری را

حجم تلخِ رفتنش لبریز شد از جامِ باور
زود رفت و دیر فهمیدم که دارد دیگری را

گوشه یِ چشمی نمیخواهم من از چشمان مستش
کاش می دیدم دوباره آن نگاه سرسری را

می تپد قلبِ اُمید رو به قبله تا وصالش
چون که در دستش گرفته دست آن بالاسری را

پیچک سبزِ حضورش کاش می پیچید یک روز
نسخه یِ تعبیر خواب هر شبِ خاکستری را