حال دل

حال دل                                                                                     

خداونداچه حالست این که من دارم 

 گهی غافل زاطرافم گه هشیارم

گهی غمگین غمگینم گهی شاداب                   

  گهی در خواب هم گویی که بیدارم

گهی روشن ضمیر من زانوارت                  

  گهی گویی زتاریکی شب تارم

دلم گاهی لبا لب از امیدی است                     

  گهی نومید نومیداست دل زارم

گهی شاکی زبیماری وتقدیرم                         

 زمانی سجده ی شکرش به جا آرم

گهی ترسان زخوف آتش قهرم                     

  گهی یارب به دل مشتاق دیدارم

گهی خاموش وسردم همچوخاکستر                 

 گهی  چون شعله ی سوزنده ی نارم

گه از پرواز  پروانه شوم نالان                  

  گهی چون سنگ بی درکم چو دیوارم

گهی حیران حیرانم پشیمانم                        

  و سرگردان به دور خود چو پرگارم

خداوندا  مرا توخود ثباتی ده                      

  کزین حالم چو اعدامی سر دارم