سکوت

سکوتم را به گذشت ثانیه ها

هدیه خواهم داد

شانه های بی قراریم را

با دلخوشی یک یادبود

به انزوا خواهم کشاند

و خاطره ای را به برگ

تبدار زندگیم سنجاق خواهم کرد

نگاهم به سردی میرود

بر یخها خواهم نوشت

که عبور حادثه ای

برایم خوش آفرید

یک لحظه پروانه بودن را

درد این دل فسیل خواهد شد

اینجا همه چیز یخ کرده

اشک گرم از سقف این

پلک کبود

بلور خواهد بست

خداوندا!

سنگفرش خیس این کوچه

دگر

عابر نخواهد داشت

راستی یادم رفت!

حال من خوب است!!

خوبیم باور مکن!!!