سایت شعرناب محیطی صمیمی و ادبی برای شاعران جوان و معاصر - نقد شعر- ویراستاری شعر - فروش شعر و ترانه اشعار خود را با هزاران شاعر به اشتراک بگذارید

منو کاربری



عضویت در شعرناب
درخواست رمز جدید

معرفی شاعران معاصر

انتشار ویژه ناب

♪♫ صدای شاعران ♪♫

پر نشاط ترین اشعار

حمایت از شعرناب

شعرناب

با قرار دادن کد زير در سايت و يا وبلاگ خود از شعر ناب حمايت نمایید.

کانال تلگرام شعرناب

تقویم روز

شنبه 3 آذر 1403
    22 جمادى الأولى 1446
      Saturday 23 Nov 2024
        مقام معظم رهبری سید علی خامنه ای و انقلاب مردمی و جمهوری اسلامی ایران خط قرمز ماست. اری اینجا سایت ادبی شعرناب است مقدمتان گلباران..

        شنبه ۳ آذر

        علم و حلم (دوم)

        شعری از

        عباس زارع میرک آبادی

        از دفتر حدیث حکمت نوع شعر مثنوی

        ارسال شده در تاریخ چهارشنبه ۲۱ مرداد ۱۳۹۴ ۲۱:۱۴ شماره ثبت ۳۹۶۸۷
          بازدید : ۳۵۸   |    نظرات : ۲۳

        رنگ شــعــر
        رنگ زمینه
        دفاتر شعر عباس زارع میرک آبادی

        علم و حلم( دوم)
        جملگي  خير  جهان  از   حلم  باد          
                   جملگي  شّر   جهان  بي  حلم   باد
        پير  گفتا  علم  بي حلم  نيست باد          
                   عالم  ار  حلمش   نباشد نيست باد
        آن جوان شد درتعجب زين  كلام          
                   گفت  چون  گردم حليم و در سلام
         پیر  گفتا  گر  بمانی این  مکان
                        راز حلمت من  بگویم  در جهان
        سال  ديگر  نزد  آن  فرزانه ماند        
                    درس حلم از   پیر آن خانه  ستاند
        پس  رياضتها  كشيد  در آن سرا        
                     تا   كه   علم و  حلم   او دادند جزا
        بعد از آن در راه منزل شد به راه          
                  تا   ببيند   همسر  و  هم    خوابگاه
        نيمه ها ي  شب  در  منزل   رسيد           
                  درب   منزل  باز کرد  اندر  خزيد
        ناگهان   همسر بدید و یک جوان        
                    خشم غيرت چيره گرديدش به جان
        خنجرش را چون كشيد او از نيام          
                   تا  ببّرد  سر  ز  همسر  وآن جوان
        ناگهان  حلم  از  درون  فرياد زد          
                   دست  او  بگرفت  و  بر  او داد زد
        گفت وي را پرسشي كن اي حبيب          
                   هم سوال از اين و از آن كن طبيب
        تا   حقيقت   را   ببيني      آشكار         
                    بعد از آن  هر دو بگیر اندر شكار
        پس صدا كرد  همسرش را در كلام            
                     گفت در گوشش که باشد  این غلام
        من  ترا   پاك   و   منّزه   داشتم          
                     اين   چنين    هرگز  نمي پنداشتم
        چند گاهي   دور  بودم  از  وطن           
                    اين  چنين  ظلمي  نبينم  از تو من
        زن به آرامي سرش بر شانه داشت           
                      گفت او باشد ثمر از  آنچه  كاشت
         توبه كرد اواز گمان وظّن خويش            
                    حلم  او  آمد به  داد او را ز پيش
        ۱
        اشتراک گذاری این شعر

        نقدها و نظرات
        تنها کابران عضو میتوانند نظر دهند.


        (متن های کوتاه و غیر مرتبط با نقد، با صلاحدید مدیران حذف خواهند شد)
        ارسال پیام خصوصی

        نقد و آموزش

        نظرات

        مشاعره

        کاربران اشتراک دار

        کلیه ی مطالب این سایت توسط کاربران ارسال می شود و انتشار در شعرناب مبنی بر تایید و یا رد مطالب از جانب مدیریت نیست .
        استفاده از مطالب به هر نحو با رضایت صاحب اثر و ذکر منبع بلامانع می باشد . تمام حقوق مادی و معنوی برای شعرناب محفوظ است.
        3