فریاد سکوت

عبور كردم

از خيال آينه

سكوت را فرياد زدم

تا از فراسوي خيال  ذهنم

و عرياني اتاق

كه فاتحانه در آغوشم  مي كشد

شايد

مردي كه دوستش دارم

در حوالي چشمانم پياده شود

و دعوتم كند

پشت يك حصير كهنه

انگار چشمهايش چيزي مي گويند

و من بي پروا

به عريان ترين بوسه هايش

سيب سرخ  را گاز زدم

ناگاه

در آستانه يقين

سايه ها

در سكوتي اندوهبار سر رسيدند

شكوفه هاي آبستن خيال

در قاب خود

آرام خوابيدند

آه.....

كاش فاصله ي بين من و تو

به اندازه دو

آه

کوتاه بود