سایت شعرناب محیطی صمیمی و ادبی برای شاعران جوان و معاصر - نقد شعر- ویراستاری شعر - فروش شعر و ترانه اشعار خود را با هزاران شاعر به اشتراک بگذارید

منو کاربری



عضویت در شعرناب
درخواست رمز جدید

معرفی شاعران معاصر

انتشار ویژه ناب

♪♫ صدای شاعران ♪♫

پر نشاط ترین اشعار

حمایت از شعرناب

شعرناب

با قرار دادن کد زير در سايت و يا وبلاگ خود از شعر ناب حمايت نمایید.

کانال تلگرام شعرناب

تقویم روز

جمعه 2 آذر 1403
    21 جمادى الأولى 1446
      Friday 22 Nov 2024
        مقام معظم رهبری سید علی خامنه ای و انقلاب مردمی و جمهوری اسلامی ایران خط قرمز ماست. اری اینجا سایت ادبی شعرناب است مقدمتان گلباران..

        جمعه ۲ آذر

        مثنوی

        شعری از

        ابراهیم ورجاوند (هیچکس)

        از دفتر یک فنجان غزل نوع شعر غزل

        ارسال شده در تاریخ يکشنبه ۲۸ تير ۱۳۹۴ ۱۰:۱۰ شماره ثبت ۳۸۹۲۸
          بازدید : ۴۱۵   |    نظرات : ۷

        رنگ شــعــر
        رنگ زمینه
        دفاتر شعر ابراهیم ورجاوند (هیچکس)
        آخرین اشعار ناب ابراهیم ورجاوند (هیچکس)

        دلم دیوانه و شیداست امشب
        اگرچه عشق ناپیداست امشب
        خدایم را به نانی می فروشم
        نی ام را بر شبانی می فروشم
        دگر تا کی حقارت در تن خاک؟
        دگر تا کی سقوط از بام افلاک؟
        دگر تا کی اسیر این شب و روز؟
        همه تکرار در تاب و تب و سوز
        مگر ما غیر خون و پوست هستیم
        که در باران غم تنها نشستیم
        مگر در استخوان آهن سرشته ست
        که روز و شب برامان غم نوشته ست
        اگر سوز و نوا در دل ندارید
        مرا در مثنوی تنها گذارید
        من این جا قصه ی غم می سرایم
        اگر بسیار اگر کم ، می سرایم
        برایت قصه ای دارم ز دنیا
        از اول از همان بالای بالا
        از آن جایی که خلقت گشت آغاز
        تمام عشق را بخشید با ناز
        از آن روزی که خاک ما گِلی شد
        از آن گِل نیز یک تکه دلی شد
        در این دل نور عشقش را فرو ریخت
        تو گویی سر خلقت را در او ریخت
        هر آنچه می کشد آدم از این است
        که راز خلقت آدم همین است
        اگر در سینه ی ما دل نمی بود
        دگر این آدمی عاقل نمی بود
        اگر عالم بدون نور می بود
        که نابینا و بینا کور می بود
        دل ما جایگاه کبریا بود
        به دور از هرچه تزویر و ریا بود
        در این دل عشق را تصویر می کرد
        چنین ما را به خود درگیر می کرد
        نشست و قامت ما را غزل گفت
        درون بیت بیتش از ازل گفت
        بگفتا خلق کردم تا بدانید
        برایم قصه ی عشقی بخوانید
        شما را دل ندادم سنگ باشید
        که رو در روی هم در جنگ باشید
        شما را دل ندادم خوار گردید
        اسیر و خسته و بیمار گردید
        تو ای آدم ببین با خود چه کردی
        که سر تا پا پر از هجران و دردی
        تنت از خاک و جانت کبریایی است
        میان آب و آتش که جدایی است؟!
        ولی من آب را آتش کشیدم
        درون مشتی از گل جان دمیدم
        تو را من عاشقانه خلق کردم
        همیشه جاودانه خلق کردم
        ولیکن عشق را از یاد بردی
        چه ساده بر زمین و خاک خوردی
        تو هر لحظه دچار اشتباهی
        بدون من همیشه بی پناهی
        چرا در فرصت غم می نشینی؟
        چرا پای دلت کم می نشینی؟
        دل تو انتهای خلقت توست
        تن خاکت بهای خلقت توست
        زمین خوردی محبت را بفهمی
        تو باید راز خلقت را بفهمی
        اگر عاشق نباشی زندگی چیست؟
        بدون عشق بازی بندگی چیست؟
        دلت را عاشق دیدار گردان
        از این خواب خزان بیدار گردان
        دلت را تا همیشه زندگی کن
        بدی دیدی اگر شرمندگی کن
        برای عشق بازی فرصتی نیست
        غنیمت دان که دیگر صحبتی نیست
        ۱
        اشتراک گذاری این شعر

        نقدها و نظرات
        تنها کابران عضو میتوانند نظر دهند.


        ارسال پیام خصوصی

        نقد و آموزش

        نظرات

        مشاعره

        میر حسین سعیدی

        لاله و گل نشانه از طرف یار داشت ااا بی خبر آمد چنان روی همه پا گذاشت
        ابوالحسن انصاری (الف رها)

        نرگس بخواب رفته ولی مرغ خوشنواااااااگوید هنوز در دل شب داستان گل
        میر حسین سعیدی

        رها کن دل ز تنهایی فقط الا بگو از جان ااا چو میری یا که مانایی همه از کردگارت دان
        نادر امینی (امین)

        لااله الا گو تکمیل کن به نام الله چو چشمت روشنی یابد به ذکر لااله الا الله چو همواره بخوانی آیه ای ازکهف بمانی ایمن از سیصد گزند درکهف بجو غاری که سیصد سال درخواب مانی ز گرداب های گیتی درامان مانی چو برخیزی ز خواب گرانسنگت درغار مرو بی راهوار در کوچه و بازار مراد دل شود حاصل چو بازگردی درون غار ز زیورهای دنیایی گذر کردی شوی درخواب اینبار به مرگ سرمدی خشنود گردی زدست مردم بدکار
        میر حسین سعیدی

        مراد دل شود با سی و نه حاصل ااا به کهف و ما شروع و با ه شد کامل اااا قسمتی از آیه سی ونه سوره کهف برای حاجات توصیه امام صادق ااا ما شا الله لا قوه الا بالله اال

        کاربران اشتراک دار

        محل انتشار اشعار شاعران دارای اشتراک
        کلیه ی مطالب این سایت توسط کاربران ارسال می شود و انتشار در شعرناب مبنی بر تایید و یا رد مطالب از جانب مدیریت نیست .
        استفاده از مطالب به هر نحو با رضایت صاحب اثر و ذکر منبع بلامانع می باشد . تمام حقوق مادی و معنوی برای شعرناب محفوظ است.
        6