غمستان دل

کـنـج غـم خـانـه دل عـشـق تو مسرورم کرد
مــرده بـودم کـه دمـت زنـده پـر شـورم کرد

بـس پـریـشـان جـهـان بـودم و حـیران زمان
دل ســیــه بودم و انــوار تـو پـرنـورم کــرد

غــرق در مــاتــم دوران و زمان مـی گـشتم
دسـت یـار از غـم و انـدوه جـهان دورم کرد

دل بــریــدن ز جـهـان در نـظـرم آسـان شـد
رحـمـتـت فـارغـم از دغـدغـه ی گـورم کرد

عـمـر مـن رفـت و بسی حیله ی دنیا خوردم
عشق تو شد قفسی وان به تو محصورم کرد

ایــن قــفــس غــایــت آزادی مــن شـد یــارا
مـن پـریـشـان بُـدم و لطف تو منصورم کرد