شعر

کمی ارامش کمی احساس کمی لبخند کم دارم /دلی پر شور خیالی مملو از اسایش ک دردم را شود مرهم نیز کم دارم / سرشتم را در ان تاریکیه هجرت نوشتندو نخندیدند /مرا تنها در این وحشت سرا وا رهاییدند /همان که اشک را داد همان که درد را داد کجا یک جرعه ای لبخند در انبارش نباید یافت /کمی تلخی ز قلب پر تپش بر لب /کمی خشمو غضب نیز کم دارم/تو ای روزی گشا ای رب / لب من را ب اشکم دوختی یک شب /تورا ای رب نکن بر قلب  بی طاقت همی  وحشت /کمی مهرت طلب دارم کمی خودرا طلب دارم /کمی احساس را کم دارم  /کمی احساس را کم دارم   (محسن فخار ۱۹/۲/۹۴)