لحظه ناب

سوگند به آن لحظه ناب
وبه افسون دقايق  که مرا بر سر راه تونشاند
وبه دنياي قشنگي که نگاهم بتو دوخت
ومرا عاشق کرد
وبه يکتاي خدايي که گل احساست ، بر مزرعه جانم کاشت
بعد از آن هجمه بي حوصله شور وسرور
به چه چشمي ،چه نگاهي  تو را بايد ديد
تو همه  جمع صفت هاي نقيضي
تو همان بوي ترنم زده خاک بهاري
تو نويدي، تو بشارت به دل مرده مايي
درک زيبايي  توسخت ترين مسئله گيتي نيست
تو زلالي تو رواني تو پر از احساسي
من پر از تنهايي وپر از سر سکوت
وتو چون مهماني که مرا از قفس خسته تنهايي خود ميراني
با تو بايد بودن وتو خود مي داني

94/1/31