بازمانده

روزگاری دوستان عهد سفر بستند /
خود را اماده و بار سفر بستند

به ناگه آمد یکی را مشکلی پیش /
زمروت پنداشتیم انرا مشکل خویش

گفتا به دوستان وقت این الان نباشد /
بی وفایی نیز رسم این یاران نباشد

فلک چرخی زد و دفتر دوباره باز شد /
این قصه به نام ما دوباره آغاز شد

نمیدانم چه شد این بار صبری نکردند/
دوستان رفتند و مارا فکری نکردند

می دانم که مشکل از کجاست این بار/
شاید ما راطلب نکرده است این یار

شاید به اشتباهی کار ما گیر است/
شاید به خطایی یار ما دلگیر است/

حال دوستان صدایم را به یار رسانید/
دعایی کنید بلکه ما را به یار رسانید

می دانم از گناه قلبم سیاه است /
می دانم نبخشد مرا عمرم تباه است

بدو گویید از کرده و ناکرده خویش پشیمانم/
گر نظری نکند در منجلاب خویش می مانم

بدو گویید دگر طاقت دوری ندارم /
برای زنده ماندن دگر شوری ندارم

شاید چشم بندم و در این حسرت بمیرم/
بمیرم و هیچ سهمی از این قسمت نگیرم


میخواستیم بریم مکه با دوستان قسمت نشد