ماه خراسان

از چه ای دوست ، دلت سخت پریشان باشد

لطفِ حــق...، حافــظِ آن مـاهِ خراســـان باشد
نکـــته ای گفتـــه ام و...، جـانِ امــامم بشنید
تا منم زنده...، مــرو...، مَــرد بـه پیــمان باشد
تو فقـــط جـان بطلـب... ، مـاهِ خراســــانی ما
به فـدای تـو نه یک...، دیـده...، هــزاران باشد
دامنم هیــچ نشد خشــک و ... ندانم زچه رو
چشمه ی خون ز جـوانی که به دامان باشد؟
دستِ احساس من و... ، دامنِ اولادِ علـی(ع)
تا به دور از تــو بلا...، سِـــــــیّدِ خـــوبان باشد
کوچــه باغ دل ما بی تو مَهَ م خامــوش است
کاش بر روشنی اش، مـاهِ درخشــــــان باشد
جانِ طــارق به فـدای تـو گُهــــر مَــــرِد خــــدا
کم مَبینَ ش...!، به خدا...، لایقِ خوبان باشد