شراب شور

گـرچـه پیـــدا نبـوَد منزل و... مقصـد دور است
باید آخـــر که سـفر کرد...، زمین ناجـور است
عصرِ ما، عصرِ عجیبی ست، پُر از حیله و رنگ
افـقِ عشـق و مروّت نگـری... کم نور است
هنــرش تا بشـنیدم... ، به خـودم می گفتم
مُـزدِ خـوبانِ هــــنـرمند، در اینجــا، گـور است
تاک افشـــاندن مـا را بـه زمیـن...، منع مکن
کآنچـــه امـــروز به دردِ تو خــورد، انگـور است
فکـر آن خـانه مکن...، بر سـندش مشــکوکم
آنچه بر نام من و تو زده شد...،هاشـور است
هــر انـاالحـــــق زدنـی را... نبـــود پاداشــــی
آنکـه باید به ســـــرِ دار رود...، منصـــور است
طبعِ غمبارِ مرا...، از چـه شـکر می خواهی؟
شعرِطارق زچه نوشی؟که شرابی شور است